ΠΟΥΤΙΝ
Θα αποτολμήσω να αποκρυπτογραφήσω ανιχνεύοντας, τις βαθύτερες
σκέψεις, σκοπούς, επιδιώξεις και φιλοδοξίες του Πούτιν. Αν και είναι εξόχως
δύσκολο να προσεγγίσεις μια προσωπικότητα σαν τον Πούτιν, με το ανέκφραστο και
παγερό πρόσωπο, με το αινιγματικό και εταστικό του βλέμμα, με το ειρωνικό κι
ενίοτε σαρδόνιο χαμόγελο του, που εκφράζουν άνθρωπο ενδοστρεφή και κρυψίνου.
Στο πρόσωπο του υποδηλώνεται, ό,τι ενδόμυχα ο Πούτιν βιώνει, θυμό δηλαδή,
μίσος και πιθανή εκδικητικότητα για τον χαμένο παράδεισο της πρώην Σοβιετικής
Ένωσης (χαμένο παράδεισο μόνο βεβαίως για τους αξιωματούχους του συστήματος).
Αισθάνεται πιθανώς ταπεινωμένος και πληγωμένος σαν Ρώσος και μάλιστα
αξιωματούχος της K.G.B. γιατί ως δια μαγείας,
διαλύθηκε όλο το μεγαλείο της Ε.Σ.Σ.Δ. (για τους ημέτερους φυσικά).
Τα υποδηλούμενα συναισθήματα, θυμού και φιλοδοξίας, εκδηλώνονται στην
συμπεριφορά του Πούτιν. Κυβερνά τη Ρωσία, συγκεντρωτικά και αυταρχικά και αντιμετωπίζει
τις άλλες δυνάμεις με υπεροψία, ιδιαίτερα τις Η.Π.Α.
Άλλωστε, ο αυταρχισμός και ο συγκεντρωτισμός, ήταν συνήθης τακτική
της Ε.Σ.Σ.Δ και της K.G.B.
Ο Πούτιν δεν είναι δυνατόν να πιστεύει στα ιδεώδη της δημοκρατίας της Δύσης,
γιατί η Ρωσία, ουδέποτε γνώρισε και βίωσε δημοκρατία δυτικού τύπου.
Όχι μόνο κατά την κομμουνιστική περίοδο, αλλά και κατά την αυτοκρατορική δεν γνώρισε διαλείμματα
δημοκρατίας.
Ως εκ τούτου ο Πούτιν, δεν μπορεί να έχει βιώματα και σαφή συνείδηση και
παράσταση της δυτικής δημοκρατίας.
Θα διακινδυνεύσω την πρόβλεψη των επόμενων βημάτων του Πούτιν.
Υποθέτω ότι απώτερος σκοπός του είναι να αναβιώσει την Ε.Σ.Σ.Δ. υπό
δημοκρατικό ένδυμα.
Η τελευταία συμπεριφορά του στην περίπτωση της Κριμαίας, θυμίζει χιτλερική τακτική.
Βέβαια δεν ταυτίζω τον Πούτιν με τον Χίτλερ. Ο Χίτλερ ήταν ψυχοπαθολογική
προσωπικότητα με ουτοπιστικά οράματα και εγκληματικές πρακτικές. Ο Χίτλερ
αποτελεί μια από τις σκοτεινότερες παρενθέσεις της ιστορίας. Ο Πούτιν είναι
ευφυής, φιλόδοξος, με ισχυρή βούληση, μεθοδευμένη τακτική και άδηλες προθέσεις.
Παρά ταύτα, δε μπορούμε να μην επισημάνουμε την ομοιότητα της τακτικής την
οποία εφαρμόζει ο Πούτιν. Ο Χίτλερ ως γνωστόν, υπό το πρόσχημα ότι
επιθυμεί να προσαρτήσει τις γερμανόφωνες περιοχές, κατέκτησε την Αυστρία,
προσάρτησε την Σουδητία και στην συνέχεια ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία, γιατί
θεωρούσε, ότι αυτά ήταν ζωτικός χώρος για την Γερμανία.
Στη συνέχεια διεκδίκησε το Ντάντσιχ (Danzig) της Ανατολικής Πρωσίας, κήρυξε τον πόλεμο εναντίον της Πολωνίας και
εισέβαλε σ’ αυτήν. Κι έτσι άρχισε ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος.
Φοβάμαι ότι μια παρόμοια τακτική θα ακολουθήσει και ο Πούτιν. Προσάρτησε
την Κριμαία, σε λίγο με την ίδια αιτιολογία και την Ανατολική Ουκρανία.
Άλλωστε μυστικοί πράκτορες του, εργάζονται στην Ανατολική Ουκρανία. Εν συνεχεία
θα έρθει η σειρά της Λευκορωσίας, της Μολδαβίας και έπεται συνέχεια.
Βέβαια, όλα αυτά υπό την αίρεση ότι δεν θα αντιδράσει δυναμικά η Δύση.
Ο Πούτιν δε θέλει πόλεμο. Θέλει να ισχυροποιήσει την Ρωσία, να την καταστήσει
ισοδύναμη με την Αμερική, η οποία θεωρεί τη Ρωσία, ως περιφερειακή δύναμη, όπως
δήλωσε ο Ομπάμα προ ημερών.
Ο Πούτιν αποδεικνύει ότι ξέρει, να περιμένει. Προετοιμάζεται και όταν του
δίνεται η ευκαιρία, την εκμεταλλεύεται κατά τρόπο αποτελεσματικό.
Επεξεργάζεται την δημιουργία του Σοβιετικού μεγαλείου με την επάνοδο όλων
των προηγούμενων μελών της Σοβιετικής Ένωσης, με την μορφή δήθεν κοινής αγοράς.
Η εκτίμηση μου είναι ότι η Ουκρανία δεν πρέπει να αλλάξει προσανατολισμό.
Δεν πρέπει να έρθει σε αντίθεση με την Ρωσία. Ούτε η Ευρώπη πρέπει να εξωθήσει
την Ουκρανία να ενταχτεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Πούτιν δεν θέλει να
αισθάνεται δίπλα του την ανάσα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στη συνέχεια του ΝΑΤΟ.
Θα μεταχειριστεί κάθε τρόπο για να το αποφύγει. Και το αποτέλεσμα θα είναι
ο διαμελισμός της Ουκρανίας.
Είναι λοιπόν λάθος και της Ουκρανικής κυβέρνησης και της Ευρώπης.
Η Ουκρανία δεν έχει σοβαρούς λόγους να απομακρυνθεί από την Ρωσία. Αν
θέλουμε ειρήνη στην περιοχή, πρέπει να σεβαστούμε τους φόβους και τις φιλοδοξίες
της Ρωσίας. Η Ουκρανία, αν θέλει να μείνει ακέραια, πρέπει να συνεχίσει την
φιλορωσική πολιτική της.
Διότι ο Πούτιν περιμένει ευκαιρίες και αφορμές για να πραγματοποιήσει τα
σχέδια του.
Ποια η θέση της Ελλάδας, έναντι αυτών των γεγονότων;
Η Ελλάδα πρέπει να μείνει ουδέτερη. Δεν έχει κανένα λόγο να λάβει μέρος στη
διαμάχη της Ρωσίας με τις μεγάλες δυνάμεις. Το πρόβλημα το έχουν μόνο οι
μεγάλες δυνάμεις. Η Ελλάδα δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από τις φιλοδοξίες και τα
οράματα του Πούτιν.
Τα συμφέροντα της, της υπαγορεύουν να μείνει φίλη χώρα με την Ρωσία,
ανεξάρτητα από την συμπεριφορά και τις αντιδημοκρατικές συμπεριφορές του
Πούτιν.
Δρ
Νικόλαος Κόλλιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου