Καλοκαίρι του 2012, ο ΠαπαΤέλιος στην αυλή του στο χωριό, διαβάζει "ΤΟ ΠΟΛΥΑΝΔΡΙΟΝ"
Επικήδειος για τον π. Αριστοτέλη Θ. Δημητρίου
(ΠαπαΤέλιο), που εκφωνήθηκε στην Νεκρώσιμο Ακολουθία, την Τετάρτη 10-2-2016,
και ώρα 16:15, στον Ιερό Ναό του Προφήτη Ηλιού, στο χωριό μας Λεοντάριον Θηβών,
από τον Νικόλαο Ι. Δημητρίου.
Σεβασμιώτατε, Άγιοι πατέρες, κ. Δήμαρχε,
αγαπητοί αδελφοί.
Από σήμερα το Λεοντάρι είναι φτωχότερο!!!
Έγινε φτωχότερο όχι, γιατί ο
ΠαπαΤέλιος -αλλά και κάθε άνθρωπος δεν είναι αναντικατάστατος- αλλά γιατί ο Παππούς
μας, ήταν ξεχωριστός. Και ήταν ξεχωριστός γιατί μας δίδαξε, τόσα πολλά, όχι με
λόγια -δεν μας μίλησε ποτέ από άμβωνος- αλλά με τις πράξεις του, με το έργο
του!!!
Το πρώτο που μας δίδαξε, ήταν η υπακοή, υπακοή
και πίστη στο ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Πως; Κάνοντας πρώτα αυτός υπακοή σε όλους εμάς.
Μικρούς και μεγάλους, νέους και γέρους, άνδρες και γυναίκες, δεν μας στεναχώρησε
ποτέ!!! Δεν μας είπε ποτέ αυτό δεν γίνεται, αλλά «μήπως έτσι είναι καλύτερα». Γινόταν
όταν έπρεπε δυσάρεστος αλλά με ευχάριστο τρόπο. «Ας μην στεναχωρήσουμε το Θεό»,
έλεγε συχνά. Έτσι όλους και όλα τα οικονομούσε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.
Ήταν αφιλοχρήματος!!! Αδιάφορος για τα υλικά,
το συγκινούσαν ιδιαίτερα τα πνευματικά. Ποτέ τα 40 χρόνια που διακόνησε το ΝΑΟ
του ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ, δεν μπλέχθηκε στα οικονομικά του Ναού. Το σακούλι όμως του ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ήταν πάντα
γεμάτο, για όλα και για ότι χρειαστεί. Η ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗ του Ναού του Προφήτη Ηλία,
η κατασκευή του ΟΣΙΟΥ ΣΕΡΑΦΕΙΜ στο Νεκροταφείο, ο ναός της Παναγίτσας
(ΣΙΡΜΙΡΙΖΑ), έγιναν επί των ημερών, και πολλά άλλα μικρά αλλά και μεγάλα έργα. Αθόρυβα
αλλά γοργά. Αυτά όλα τα γνώριζε και ο Μακαριώτατος και νυν Αρχιεπίσκοπος, σεπτός
τότε Ποιμενάρχης μας, και έτσι σε μία δημόσια τιμητική εκδήλωση (19-7-2001) για
τον ΠαπαΤέλιο είπε: «Φέρτε μου παπάδες σαν τον Παπατέλιο να κάνω εκκλησίες».
Ο ΠαπαΤέλιος είχε αρετές πολλές, που ανάβλυζαν
από την καρδία του, μια καρδιά γεμάτη ΧΡΙΣΤΟ, δηλ. γεμάτη ΑΓΑΠΗ, διότι «ὁ Θεὸς
ἀγάπη ἐστίν (ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α΄- 4,8)». Αγάπη διάχυτη που την αισθανόταν κάθε ένας
που ερχόταν σε επαφή μαζί του.
Το προηγούμενο καλοκαίρι ο Παππούς δεν ήρθε
στο χωριό. Όλοι τον ψάχναμε. Μας αρκούσε να τον βλέπουμε, να ανταμώνουμε τα βλέμματά
μας, και έτσι από μακριά παίρναμε την ευχή του και την ευλογιά του, και αυτό μας
έλειψε… και τώρα, θα μας λείψει ακόμα περισσότερο…
Όλα τα χρόνια που διακόνησε το χωριό μας,
επισκέφτηκαν το χωριό μας, αρκετοί επίσημοι, Αρχιερείς, βουλευτές, ιερείς, δήμαρχοι,
πανεπιστημιακοί δάσκαλοι…, και μετά την εκκλησία, ο ΠαπαΤέλιος και οι επίτροποι,
πρόσφεραν στο καφενείο του χωριού, το καθιερωμένο κέρασμα. Σταθερός στην ομήγυρη
ήταν – θα λέγαμε σαν διάκος του Παππού- ο Θανάσης, ο Νάσος, ένα άτομο με πολλές
δυσκολίες. Αυτό και μόνο μας δίδασκε κάθε φορά, τι θα πει έμπρακτη ΑΓΑΠΗ,
ΑΠΟΔΟΧΗ, ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, μας δίδασκε ότι η εκκλησία αγκαλιάζει τους πάντες,
τους οικονομεί και τους σώζει.
Να συλλυπηθούμε την οικογένειά του, τα παιδιά
του Θεόδωρο και Βάσω, και την θυγατέρα του Παναγιούλα, καθώς και τα τρία εγγόνια
του, Δήμητρα, Αριστοτέλη και Αριστοτέλη.
Να ευχηθούμε στον Πανάγαθο Θεό, να τον έχει δίπλα
του!!!
Παππού Καλό Παράδεισο!!!
Να πρεσβεύεις για όλους μας… το έχουμε ανάγκη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου