Ο Τσαρούχης με την εικόνα της Παναγίας που ζωγράφισε στο Αλβανικό μέτωπο, 1940-41, δίνοντας της το μοναδικό προσωνύμιο "Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ". Η εικόνα δυστυχώς χάθηκε αλλά υπάρχει αυτή η φωτογραφία που τη διασώζει.
Αν μη τι άλλο και στα δύο στρατόπεδα η Παναγία ήταν η μεγάλη προστάτιδα του αγώνα. Αφενός στους Ιταλούς ήταν η Μαντόνα, εικονίτσες της οποίας είχαν κατά δεκάδες οι «κοκορόφτεροι» στις τσέπες τους, μαζί με τα αλβανικά λεκ, αφετέρου στους Έλληνες η Παναγία, τους χρωστούσε τη νίκη, για την προσβολή που έγινε στην γιορτή της να τορπιλιστεί η Έλλη. Όπως και να ᾽χει όμως η πίστη κατά την διάρκεια του πολέμου βοηθάει τον δοκιμαζόμενο στρατιώτη. Και η εικόνα της προστάτιδας του φέρνει ελπίδα και αισιοδοξία. Ο Γιάννης Τσαρούχης, διηγείται το παρακάτω περιστατικό όταν συνάντησε τους Αρτινούς στο μέτωπο, που μπροστά στην εικόνα της Παναγιάς δεν φοβόνταν ούτε όλμους, ούτε τις εχθρικές σφαίρες:
«…Τις τελευταίες μέρες του πολέμου της Αλβανίας στο χωριό Κούτσι, την ώρα που παίρναμε συσσίτιο στα σκοτεινά, ακούσαμε το εξής νέο ότι η Παναγία παρουσιάσθηκε σ᾽έναν ανθυπασπιστή και αυτός την εξέλαβε για Αλβανίδα, προφανώς κατάσκοπο, και πήγε να την πυροβολήσει με το ρεβόλβερ του. Αυτή σήκωσε την παλάμη της να τον σταματήσει και του είπε: «Μη με χτυπάς. Ένα έχω να σου πω, τη Λαμπρή θα είστε στα σπίτια σας»…
"Ο διοικητής έδωσε εντολή να κτιστεί εκκλησία εκεί που φανερώθηκε η Παναγία και μου πρότεινε να κάνω τοιχογραφίες αλλά ήταν πολύ δύσκολο… Δέχθηκα όμως να κάνω 4 εικόνες για το τέμπλο, αν βρουν 4 σανίδες… Ύστερα από πολλές έρευνες βρέθηκε ένα καπάκι από κιβώτιο ρέγγας το οποίο βρωμούσε αρκετά. Δεν βρήκαν άλλα τρία. Εκεί απάνω ζωγράφισα την Παναγία της Νίκης έχοντας ως πρότυπο μια κακοζωγραφισμένη Παναγιά που κυκλοφορούσε σε δελτάρια… Ο διοικητής εζήτησε να δει την εικόνα…"
Την εικόνα ζωγράφισε ο μεγάλος Έλληνας ζωγράφος Γιάννης Τσαρούχης (στρατιώτης τότε του μηχανικού και μαθητής του Φώτη Κόντογλου) δίνοντας της το μοναδικό προσωνύμιο "Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ". Η εικόνα δυστυχώς χάθηκε αλλά υπάρχει μια φωτογραφία που τη διασώζει.
"Καθώς πηγαίναμε προς τον διοικητή, έφραξαν σχεδόν το δρόμο Έλληνες στρατιώτες από την Άρτα, που είχαν στρατοπεδεύσει εκεί κι είχαν πληροφορηθεί για την ύπαρξη της εικόνας. Ήδη το ταπεινό μου έργο, που δεν είχε στεγνώσει ακόμα, είχε αποκτήσει τη φήμη θαυματουργής εικόνας και οι στρατιώτες οι Αρτινοί σε έξαλλη θρησκευτική έκσταση απαιτούσαν η θαυματουργή εικόνα να μείνει ένα βράδυ τουλάχιστον στην κατασκήνωσή τους. Άκουγες φωνές από παντού. Όλοι οι στρατιώτες φωνάζανε: «Η Παρθένα, η Παρθένα. Να την αφήσετε μια βραδιά». Εκείνη την ώρα βάρεσε συναγερμός, δηλαδή ένας στρατιώτης με μια σάλπιγγα τυλιγμένη με ιμάντες από γκέτες από χακί ύφασμα εσάλπισε. Εγώ και ο μοτοσικλετιστής πέσαμε μπρούμυτα σύμφωνα με τις διαταγές που είχαμε. Κανένας Αρτινός δεν έκανε το ίδιο. «Βρε συνάδελφε» μου είπε ένας, «βαστάς την Παρθένα και φοβάσαι;»
Δυστυχώς τη Μεγάλη Τετάρτη 16 Απριλίου 1941, ο ελληνικός στρατός υποχώρησε από το έδαφος της Αλβανίας και μοιραία η εκκλησία εγκαταλείφτηκε, ενώ η εικόνα χάθηκε. Με το πέρασμα του χρόνου η εκκλησία κατέρρευσε και το θαύμα στο χωριό Γκολέμι ξεχάστηκε.
Εξηνταπέντε χρόνια αργότερα, το έτος 2006, άρχισε μια προσπάθεια για να βρεθούν στοιχεία και μαρτυρίες, ώστε να έρθουν στο φως όλες οι πληροφορίες που να πιστοποιούν το θαυμαστό γεγονός. Δέκα ολόκληρα χρόνια κράτησε η έρευνα (2006 - 2016) και μετά από μια σειρά διαδοχικών και θαυμαστών περιστατικών αποκαλύφτηκε η αληθινή ιστορία, ενώ ήρθαν στην επιφάνεια πλήθος άγνωστων στοιχείων με αποκορύφωμα την αποκάλυψη των ερειπίων της χαμένης "Εκκλησίας του Στρατού", όπως την ονομάζουν οι μουσουλμάνοι κάτοικοι της περιοχής.
Το Σεπτέμβριο του 2016, ένα πιστό αντίγραφο της εικόνας Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε στην ερειπωμένη εκκλησία για δύο λόγους:
α) για να θυμίζει σε όλους μας, ότι κάθε μορφή πολέμου (οικονομικός, ψυχρός, πολιτικός κ.α.) είναι η χειρότερη κατάρα που μπορεί να χτυπήσει μια ανθρώπινη κοινωνία και β) ότι τα οράματα, τα όνειρα και οι οπτασίες που έβλεπαν οι Έλληνες στρατιώτες στα αλβανικά βουνά δεν ήταν αποκυήματα της φαντασίας απλοϊκών, θρησκόληπτων και φοβισμένων αντρών, αλλά ήταν θεϊκές και ζωντανές παρεμβάσεις τόσο της Παναγίας, όσο και πολλών Αγίων της Ορθοδοξίας.
Στόχος αυτής της προσπάθειας είναι, σε πρώτη φάση να αναστηλωθεί η ερειπωμένη εκκλησία στο Γκολέμι, ενώ με τη δημοσίευση και τη γνωστοποίηση του γεγονότος, να αναζητηθεί και να βρεθεί η χαμένη εικόνα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ, διότι αποτελεί ένα ιστορικό και θρησκευτικό κειμήλιο από τον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 - 41.
ΠΗΓΗ:
Από το βιβλίο «Η Άρτα του πολέμου και της κατοχής»
Κώστα Χ. Βάγια, Δημάρχου Αρταίων - Έκδ. Μ/Φ Συλλόγου «Ο ΣΚΟΥΦΑΣ» 2004.
Έρευνα: Μπρέντας Απόστολος - Σπυριδάκη Μαρία
https://www.despotato.eu/afieroma/afieroma-sto-epos-tou-40-i-pisti-stin-panagia
2768/27-10-23
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου