Η ΖΑΧΑΡΗ ΣΤΑ ΜΕΛΙΣΣΙΑ

 Η ΖΑΧΑΡΗ ΣΤΑ ΜΕΛΙΣΣΙΑ

Πολλή παραπληροφόρηση σε αυτό το θέμα έχει οδηγήσει το καταναλωτικό κοινό να νομίζει ότι οι μελισσοκόμοι ταΐζουν ζάχαρη στα μελίσσια τους, στη συνέχεια αυτά κάνουν μέλι από την ζάχαρη και στη συνέχεια αυτό το μέλι "ζαχαρώνει", όπως λένε. 

Για την κρυστάλλωση του μελιού έχω ξανακαλύψει το θέμα και είναι ένα φυσικό φαινόμενο που παθαίνουν όλα τα ΑΝΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΑ, ΑΘΕΡΜΑ και ΦΥΣΙΚΑ μέλια, λόγω των κόκκων γύρης που υπάρχει μέσα τους. Με εξαίρεση το μέλι από τα μελιτώματα, στο οποίο δεν υπάρχει γύρη αφού δεν είναι μέλι που προέρχεται από νέκταρ λουλουδιών, αλλά από χυμούς των δέντρων που επεξεργάζονται διάφορα έντομα. 

Η κρυστάλλωση του μελιού είναι μία πλήρως αναστρέψιμη κατάσταση και αν δεν σας αρέσει μπορείτε να επαναφέρετε το μέλι στην αρχική του κατάσταση πολύ γρήγορα και εύκολα με τη μέθοδο του μπεν μαρί. 

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την ζάχαρη. 

- Ταΐζουν οι μελισσοκόμοι ζάχαρη στα μελίσσια τους? 

ΝΑΙ. Ναι. Είναι αλήθεια. 

- Γιατί? 

1. Για να μην πεθάνουν τον χειμώνα 

2. Για να αναπτυχθούν χωρίς προβλήματα όταν δεν υπάρχει ανθοφορία. 

- ΠΟΤΕ, ΛΟΙΠΟΝ, ΔΙΝΟΥΝ ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΟΙ ΖΑΧΑΡΗ ΣΤΑ ΜΕΛΙΣΣΙΑ ΤΟΥΣ?

Σε δύο περιπτώσεις και περιόδους. 

1. Τον χειμώνα. Το μελίσσι τον χειμώνα τρέφεται φυσιολογικά από το μέλι που έχει αποθηκεύσει, όμως το μέλι αυτό το έχει πάρει ο άνθρωπος, οπότε πρέπει να αντικατασταθεί με κάποιο άλλο τρόφιμο. Το τρόφιμο αυτό είναι ζάχαρη ανακατεμένη με μέλι . 

Να σημειωθεί εδώ ότι όλοι οι μελισσοκόμοι αφήνουν μέλι στα μελίσσια τους για τον χειμώνα, καθώς η σκέτη ζάχαρη δεν θα τα βοηθήσει να είναι υγιή και δυνατά την άνοιξη. 

Είναι λοιπόν προς το συμφέρον του μελισσοκόμου να αφήνει στα μελίσσια του μελάκι, για να είναι ανθεκτικά και δυνατά. 

Πολλές φορές οι μέλισσες τον χειμώνα προτιμούν να φάνε την ζάχαρη και όχι το μέλι, γιατί αν κάνει πολύ κρύο και τα πλαίσια με το μέλι είναι μακρυά από την μελισσόσφαιρα, είναι πρακτικά αδύνατο να το φτάσουν, θα παγώσουν. 

Υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις μελισσοσμηνών, που είχαν μόνο μέλι στην κυψέλη αλλά πέθαναν από λιμοκτονία γιατί το μεγάλο ψύχος δεν τους επέτρεψε να αφήσουν την μελισσόσφαιρα και να πάνε να πάρουν το μέλι από τα απομακρυσμένα πλαίσια. 

2. Πολύ νωρίς την άνοιξη. 

Η βασίλισσα ξεκινά την γέννα της περίπου τον Ιανουάριο, τότε που είναι οι Αλκυονίδες μέρες και ανεβαίνει η θερμοκρασία. Είναι επίσης και η περίοδος την ανθοφορίας της αμυγδαλιάς.

Όπως όλοι ξέρετε, μετά από αυτήν περίοδο ακολουθεί συνήθως αρκετό ψύχος και χειμώνας, ειδικά στην Βόρεια Ελλάδα που ο Ιανουάριος είναι ουσιαστικά η καρδιά του χειμώνα. 

Ο μελισσοκόμος έχει δύο επιλογές: να πάρει τα μελίσσια του και να τα πάει στην πρώιμη ανθοφορία της αμυγδαλιάς (μιλάω για στρέμματα αμυγδαλεώνων και όχι για 5-6 αμυγδαλιές που έχει εδώ και εκεί) ή .... να δώσει στα μελίσσια του τροφή (ζάχαρη δηλαδή) για να συνεχίσουν την ανάπτυξή τους.

Μπορεί να μην κάνει τίποτα? 

Ναι μπορεί, αλλά τότε μπορεί το μελίσσι να χαθεί. 

Να εξηγήσω γιατί: Όταν το μελίσσι έχει γόνους (μωράκια μελισσούλες) η θερμοκρασία μέσα στην κυψέλη θα πρέπει να είναι 36-37 βαθμοί. Αλλιώς ο γόνος θα πεθάνει και το μελίσσι θα μείνει στάσιμο ή και θα αρχίσει να μειώνεται και στο τέλος θα χαθεί, αφού δεν θα μπορέσει να ανανεώσει τον πληθυσμό του.

Για να διατηρήσει το μελίσσι τόσο μεγάλη θερμοκρασία θα πρέπει να έχει ΤΡΟΦΗ!!! 

Φανταστείτε πόση ενέργεια πρέπει να "κάψει" το μελίσσι για να μπορέσει να έχει πάντοτε , 24 ώρες το 24ωρο, 36-37 βαθμούς ενώ έξω μπορεί να έχει κάτω από το μηδέν!!!! 

Τι λέτε λοιπόν να κάνει ο μελισσοκόμος? Να αφήσει το μελίσσι του να πεθάνει? Όχι φυσικά! 

Θα του δώσει ΕΝΕΡΓΕΙΑ, καύσιμο, τροφή! 

Πάμε τώρα στο άλλο ερώτημα: 

- Το μέλι που τρώμε μπορεί να έχει μέσα ζάχαρη λόγω του ταΐσματος των μελισσών με ζάχαρη? 

Θα σας πω όχι. 

Γιατί πολύ απλά τις περιόδους που ταΐζει ο μελισσοκόμος τα μελίσσια , οι μέλισσες δεν αποθηκεύουν μέλι. 

Η ζάχαρη δίνεται για λόγους επιβίωσης. Τον χειμώνα οι μέλισσες την καταναλώνουν για να μην πεθάνουν και νωρίς την άνοιξη την δίνουν στα μωρά τους ώστε να αναπτυχθούν αλλά και για να διατηρήσουν την θερμοκρασία. Επίσης και για να χτίσουν τις κηρήθρες τους, διαδικασία που απαιτεί επίσης πολλή τροφή.

Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θα βρείτε στην Ελλάδα μέλι αμυγδαλιάς, καθώς αυτή η πρώιμη ανθοφορία πηγαίνει όλη στα μελίσσια. Το νέκταρ της αμυγδαλιάς δεν προλαβαίνει να γίνει μέλι, πηγαίνει όλο στις ανάγκες των μελισσιών απευθείας και δεν προλαβαίνει να αποθηκευτεί. 

(Προσωπικά δεν έχω δοκιμάσει ποτέ μέλι αμυγδαλιάς, αν τυχόν έχετε θα με ενδιέφερε )

Όταν ξεκινούν οι ανθοφορίες (αναλόγως την περιοχή , η περίοδος διαφέρει, πχ εδώ στην Βοιωτία η πρώτη ανθοφορία που ενδιαφέρει τους μελισσοκόμους είναι ο έλατος στις αρχές περίπου του Μαίου για να ακολουθήσει σιγά σιγά το θυμάρι - ενώ για κάποιους άλλους που θα πάνε τα μελίσσια τους στο πορτοκάλι θα είναι πολύ νωρίτερα), τότε λοιπόν που ξεκινούν οι ανθοφορίες και ανεβαίνει η θερμοκρασία , οι μέλισσες αφήνονται πια χωρίς τη βοήθεια του μελισσοκόμου, αφού στην φύση βρίσκουν άφθονη τροφή, νέκταρ και γύρη, συνεχίζουν να αναπτύσσονται και ταυτόχρονα αρχίζουν την αποθήκευση του μελιού. 

Για να αρχίσει η αποθήκευση θα πρέπει και η ανάπτυξη του μελισσιού να έχει σταθεροποιηθεί, διότι αν συνεχίζεται σε μεγάλο ρυθμό, τότε και πάλι όλη η τροφή θα πάει στα μωρά. 

Επομένως, όχι, δεν τρώτε μέλι που έχει γίνει από ζάχαρη επειδή οι μέλισσες ταΐστηκαν με ζάχαρη. 

Για να μιλήσουμε όμως ειλικρινά και ξάστερα, έχω ακούσει κάτι ιστορίες για κάτι μελισσοκόμους που μπορεί να ταΐζουν τα μελίσσια τους σε περίοδο ανθοφορίας, ειδικά στην περίοδο του θυμαριού, ώστε να πάρουν περισσότερο θυμαρίσιο μέλι, το οποίο βέβαια δεν θα είναι όλο θυμαρίσιο αλλά θα περιέχει κι ένα ποσοστό ζαχαρονέκταρος (νέα λέξη, δικη μου )

Γι' αυτό λοιπόν είναι σημαντικό να βρείτε έναν μελισσοκόμο που εμπιστεύεστε, αλλά και να μάθετε να ξεχωρίζετε το καλό μέλι. 

Και ξαναλέω, το κρυσταλλωμένο μέλι ΕΙΝΑΙ καλό μέλι. 

Ελπίζω να μην κούρασα, 

Όλγα Αποστολίδου

ΠΗΓΗ: 

Olga Apostolidou

2215