ΤΟ ΞΕΡΙΚΟ ΒΑΜΠΑΚΙ
Υπάρχει ακόμα αυτό; Ποιος το σπέρνει, ποιος το σκαλίζει, ποιος το μαζεύει; Και τι προσδοκά; Εντύπωση μου κάνει που βλέπω ακόμα και σήμερα κάποια μικρά λαχίδια γύρω από το χωριό να είναι σπαρμένα με ξερικό βαμπάκι.
Παλιά ναι. Το βαμπάκι είχε κάποια τιμή. Στην οικογένεια υπήρχαν εργατικά χέρια. Μόνοι τους το σπέρνανε, μόνοι τους το σκαλίζανε. Και δύο φορές μάλιστα. Και αυτό μεγάλωνε. Αν έπιαναν και κανα δυό βροχές έφτανε και το μισό μέτρο ύψος. Τότε ήταν χαρά θεού το χωράφι με το ξερικό βαμπάκι. Έκρυβε πολύτιμα αγαθά στους κόρφους του. Τα ολόγλυκα καρλαγκούτσια και τα μυρωδάτα ξελάγκουρα ανάμεσα στις γραμμές του. Στην μια πλευρά του χωραφιού τα τρυφερά μαυρομάτικα γυφτοφάσουλα και οι μπάμιες και στην άλλη τα ντοματάκια, τα κορόμπιλα. Στον βοριά, στην άκρη του χωραφιού, συνήθως φυτεύανε σκούπα και στον νοτιά σουσάμι. Και όταν τα καρύδια του βαμπακιού έσκαγαν και γινότανε θράκα όλο το χωράφι τότε αυτό λέγανε ότι άσπριζε σαν βαμπάκι. Δεν υπήρχε κάτι πιο άσπρο για να το παρομοιάσουν. Και ένα πρωινό, όλοι μαζί το μάζευαν καρύκιες, δηλαδή το βαμπάκι μαζί με τα σκασμένα και άσκαστα καρύδια. Και το έβαζαν στα τεράστια σακιά, στα στρώματα. Στο σπίτι οι καρύκιες είχαν την θέση τους αλλά και τον χρόνο τους. Δεν βιαζόντουσαν για να τις βγάλουν. Όταν άρχιζαν τα πρωτοβρόχια και κρύωνε ο καιρός ερχόταν η σειρά της ιεροτελεστίας. Άναβε το τζάκι και ένα κεφάτο συνεργείο από γειτόνισσες και συγγενείς, μια στο ένα και μια στο άλλο σπίτι, έβγαζε το βαμπάκι γύρω γύρω. Το βαμπάκι πήγαινε στο σωρό και οι καρύκιες καιγόντουσαν στο τζάκι, όπου έβραζαν στην κατσαρόλα τα σαλιγκάρια. Άνοιγε το φανάρι η νοικοκυρά και πρόσφερε μουσταλευριά, κουρκούτι την λέγαμε, στο συνεργείο. Έδινε ψωμί και πετιμέζι, κόκκινα ρόδια και κατακίτρινα τζίτζιφα στα μικρά παιδιά, που περιμένανε. Σήκωναν και το ποτηράκι οι μεγάλοι με το περσινό κρασί γιατί το φετινό ακόμα έβραζε στο βαρέλι και άρχιζαν το τραγούδι.
ΦΩΤΟ Giannis Theodorou
Τώρα έχουνε περάσει όλα αυτά. Το ξερικό βαμπάκι δεν είναι μια παραγωγική διαδικασία αλλά μάλλον είναι μια δικαιολογημένη έκφραση νοσταλγίας για τα παλιά. Γι αυτό σταμάτησα κρατώντας ένα πλαστικό με καφεδάκι φρέντο. Μάζεψα λίγο και κοίταγα με απορία το βαμπάκι της φωτογραφίας, που δεν μεγάλωσε λόγω ανομβρίας.
ΓΛΩΣΣΑΡΙ
Μπούλωμα: Λευκό μαντήλι, πολύ μακρύ και μεγάλο που τύλιγαν οι γυναίκες το κεφάλι όταν δούλευαν έξω στον κάμπο για να προστατεύονται από τον ήλιο.
Μπούρδες: Πολύ μεγάλες σάκες που χώραγαν μεγάλη ποσότητα από βαμβάκι, διότι το βαμβάκι ήταν ελαφρύ.
ΠΗΓΗ:
Πανος Λαμπρου
2349
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου