ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ ...Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ

ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ ...με το πρώτο φεγγάρι του καλοκαιριού... Ο ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της εφημερίδας «ΤΟ ΠΟΛΥΑΝΔΡΙΟΝ» , στις 26 Ιουνίου 2010, ημέρα Σάββατο, στην Κοιλάδα των Μουσών, ο ΔΗΜΟΣ ΘΕΠΙΕΩΝ διοργανώνει μεγάλη συναυλία με τον μεγάλο καλλιτέχνη ΛΟΥΔΟΒΙΚΟ ΤΩΝ ΑΝΩΓΕΙΩΝ. Η συναυλία όπως είναι φυσικό θα γίνει το απόγευμα (να σημειώσουμε ότι έχει πανσέληνο) και η είσοδος θα είναι ελεύθερη.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟ…

Ο Λουδοβίκος γεννήθηκε στα Ανώγεια της Κρήτης, ένα ορεινό χωριό που αγγαλιάζει ο Ψηλορείτης. Εμφανίστηκε στη μουσική σκηνή το 1985 με το δίσκο «Μοιρολόγια», ως ένας από τους πολλούς ταλαντούχους νέους που ανέδειξε ο Μάνος Χατζιδάκις. Όπως ο ίδιος συνηθίζει να λέει αποφόιτησε από την ‘Ανωτάτη Μουσική Σχολή Ανωγείων’, αφού δεν είναι λίγοι οι γνωστοί τραγουδοποιοί και οργανοπαίχτες που κατάγονται από τον τόπο τούτο. Το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Δραμουντάνη προήλθε από τα ονόματα της μητέρας και του αδελφού του. Γνωστοί "πειραχτάρηδες" οι Ανωγειανοί έδιναν στον καθένα κι από ένα παρατσούκλι. Του αδελφού του Λουδοβίκου έτυχε το Λουδονίκος (ο Νίκος της Λουλουδιάς). Άρεσε στο Χατζιδάκι, ο οποίος συνήθιζε να προσθέτει και την καταγωγή, και προέκυψε το «Λουδοβίκος των Ανωγείων». Ο ίδιος ο Λουδοβίκος κάπως έτσι περιγράφει με συντομία τη ζωή του: «Γεννήθηκα στην Κρήτη σ’ ένα χωριό του Ψηλορείτη, τ’ Ανώγεια. Τον χειμώνα τον θυμάμαι πάντα λευκό. Θάλασσα είδα πρώτη φορά στα έντεκά μου χρόνια. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήθελα να γίνω ζωγράφος και το πέτυχα με τον καλύτερο τρόπο: μπήκα στην Α.Σ.Ο.Ε. Το 1979 γνωρίζομαι με το Μάνο Χατζιδάκι στα Ανώγεια. Ένα βράδυ με άκουσε να τραγουδώ παίζοντας το μαντολίνο με μια παρέα φίλους. Την άλλη μέρα με κάλεσε και μου έδωσε το τηλέφωνό του, με το «Χατζιδάκις» γραμμένο με δύο γιώτα. Τον ρώτησα γιατί με γιώτα και μου είπε ότι τα ήτα τον παχαίνουν. Εκείνος μου έδειξε το δρόμο πώς να κάνω ζωγραφική γράφοντας τραγούδια, από τότε μέχρι σήμερα...».Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων, με τη συνοδία του μελωδικού μαντολίνου και την αισθαντική φωνή του, χρόνια τώρα ταξιδεύει τους φίλους του μακριά απ' την εξαντλητική καθημερινότητα, περισσότερο ψιθυρίζοντας παρά τραγουδώντας. Ιστορίες και παραμύθια από στίχους που δεν προσπαθούν να κραυγάσουν, μα να παίξουν στις πιο λεπτές ισορροπίες των αισθημάτων.Ο Λουδοβίκος των Ανωγείων επιμένει να είναι ένας σύγχρονος παραμυθάς. Σύγχρονος όμως είναι με την έννοια πως δρα επί των ημερών μας. Διαφορετικά τα υλικά του που είναι κυρίως ο λόγος και δευτερευόντως η μουσική έλκουν την καταγωγή τους από εποχές αρκετά παλιότερες. Υπάρχει κοινό που συγκινείται -και δικαίως- με τα μουσικά αφηγήματα του Λουδοβίκου των Ανωγείων. Και ο ίδιος είναι σαφώς ένας ενδιαφέρων καλλιτέχνης σ ένα είδος που ασκεί μόνος του. Η δισκογραφική δουλειά του Λουδοβίκου περιλαμβάνει: Μοιρολόγια (Σείριος-ΜΙΝΟΣ ΕΜΙ, 1985), Ο Έρωτας στην Κρήτη είναι μελαγχολικός (Σείριος-ΜΙΝΟΣ ΕΜΙ, 1988), Ο Χαΐνης (Σείριος-ΜΒΙ, 1990), Το Μεϊντάνι (Σείριος-Μύλος, 1993), Χαρματούσα (Μύλος, 1995), Η Πύλη της άμμου (Μύλος, 1997), Το Όχι αποκοιμήθηκε στην αγκαλιά του Ναι (Λύρα, 1999), Τέσσερις δρόμοι για τον Ερωτόκριτο (Συμμετοχή - Λύρα, 2001), The Colours of love (Network, 2000), Άνοιξα μανταρίνι και σε θυμήθηκα (Λύρα, 2001), Η Γιορτή των Ανέμων (Λύρα, 2003), Μπιτ Παζάρ (Συμμετοχή - Λύρα, 2004).Στους δίσκους συμμετέχουν πολλοί και αξιόλογοι καλλιτέχνες όπως οι: Νένα Βενετσάνου, Διονύσης Σαββόπουλος, Νίκος Παπάζογλου, Αργύρης Μπακιρτζής, Όλια Λαζαρίδου, Σωκράτης Μάλαμας, Μελίνα Κανά, Λιζέτα Καλημέρη, Μανώλης Λιδάκης, Καλλιόπη Βέττα, Κατερίνα Σιάπαντα, Γιώτα Δρακιά, Μαριώ.

ΠΗΓΗ: http://www.musicheaven.gr

ΥΑΚΙΝΘΕΙΑ
Ο ωραίος Υάκινθος παίζει στο δάσος και ρίχνει το δίσκο του όσο πιο μακριά μπορεί να ξεπεράσει το δάσκαλό του Απόλλωνα. Κι ο Θεός γοητευμένος από την ομορφιά του νεαρού ξεχνάει ολότελα το παιχνίδι. Ζηλεύει ο Ζέφυρος, κάνει το δίσκο να παρεκκλίνει απ' την τροχιά του κι ο Υάκινθος πέφτει νεκρός


98 μ.Χ.: Ο εικοσάχρονος Υάκινθος δέχεται πρόθυμα να μαρτυρήσει για την κοινή πίστη, για την αγάπη του στο Θεό!...

Την ιστορία του νεομάρτυρα που αγαπώντας "έξω έβαλεν τον φόβον", θέλησε να γνωστοποιήσει ο τραγουδοποιός από τ' Ανώγεια Κρήτης, γνωστός σαν Λουδοβίκος των Ανωγείων. Κι επειδή φέτος συμπληρώνονται 1900 χρόνια από το μαρτύριο του Υάκινθου, ο τραγουδοποιός πρότεινε να τιμηθεί ο 'Αγιος της Αγάπης' και μαζί του να υμνηθεί η ποίηση της αγάπης. Ετσι, ο Λουδοβίκος μαζί με ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης προχώρησαν στη σύσταση νομικού προσώπου με την επωνυμία "Σωματείο Φίλων Υακίνθεων Εκδυλώσεων" για τη διαχείριση και εκτέλεση των "ΥακινΘείων".
Υακίνθεια ονομάζονται οι τριήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις που Θα γίνονται κάθε χρόνο την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου στο ίδιο τόπο, στους Φούρνους και στα Ανώγεια Κρήτης.
Την Πρόταση για ανέγερση ναού αποδέχτηκε ο μητροπολίτης Ρεθύμνου Ανθιμος, τοποθετώντας ο ίδιος τον θεμέλιο λίθο του. ο ναΐσκος φέρει το σχήμα του κρητικού "μιτάτου", είναι κυκλικός, πέτρινος (υψόμετρο 1200μ.), στηριζόμενος στους κανόνες της υστερομινωικής αρχιτεκτονικής, φέρει θόλο μετά τα δύο μέτρα κι άνοιγμα κορυφής με διάμετρο 30 εκ.. Τον σχεδιασμό και την επίβλεψη του όλου πονήματος ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Σταύρος Βιδάλης.

ΠΗΓΗ: http://yakinthia.com/bindexgr.html
Ο Λουδοβίκος η ψυχή της γιορτής και κεντρικός ήρωάς μας αποδεικνύεται μαέστρος της φιλοξενίας. Σε λίγα λεπτά έχουμε γίνει ένα με όλους, ντόπιους και προσκεκλημένους. Τα Ανώγεια επί τρεις ημέρες ζουν στους ρυθμούς των πρώτων Υακίνθειων. Τραγούδι μέχρι πρωίας, ρακί, μεζέδες και γλυκά από το ζαχαροπλαστείο στο μεϊντάνι. Δεν ξεχνιέται η γεύση του γαλακτομπούρεκου της ζαχαροπλάστισσας, που τώρα δεν θυμάμαι το όνομά της, αλλά μου έχει μείνει η σκηνή να βγάζει τα ταψιά με τα γλυκά και να μην προλαβαίνει να τα ακουμπήσει στον πάγκο.

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Οι ώρες είναι συνεχώς γεμάτες. Η επίσκεψη στην πέτρινη εκκλησία του Αγίου Υακίνθου, στο ευλογημένο αυτό μέρος όπου η γη και ο αέρας ερωτεύονται, οι γεύσεις από «οφτό» κρέας και κορφή γάλακτος στα «άγρια» που μας πήγε ο Λουδοβίκος, το «χρώμα της αγάπης» που τραγουδούσε ο ίδιος, μια θελκτική γυναίκα, ο απαλός φωτισμός της ανατολής που αντίκρισα σε ένα χωράφι κοντά στην εκκλησία με τα πρόβατα να βόσκουν τριγύρω χωρίς να διακρίνεται η παρουσία βοσκού, είναι μερικές από τις πιο ζωντανές εικόνες στη μνήμη μου.Δεν θα λησμονήσω ποτέ τη μαντινάδα που έβγαλε μια παρέα στο μεϊντάνι ένα από τα βράδια που ξενυχτούσαμε:

Ποιος ποταμός ξεράθηκεαγάπη μου μεγάλη
Να πάω να κλάψω πλάι τουνα κατεβεί... κεφάλι

Υ.Γ. Στην αρχή νόμιζα ότι έλεγαν «και πάλι» το οποίο κάνει ρίμα. Ο Λουδοβίκος όμως μου εξήγησε ότι «κεφάλι» θα πει δυνατά, με ορμή. Περιττό να πω ότι ξαναπήγα και με την πρώτη ευκαιρία θα ξαναβρεθώ σε αυτή τη γιορτή των ανθρώπων στη φύση με αφορμή των Άγιο των ερωτευμένων
ΠΗΓΗ: http://www.anogi.gr/2nd/iakinthia.htm