ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΕΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ '40

ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΕΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ '40
Παραθέτουμε τις μαρτυρίες των τότε επιζόντων πολεμιστών του ηρωικού πολέμου του 40-41, που διασώσαμε πριν λίγα χρόνια(συγκεκριμένα το 2005), με αφορμή, τιμητική εκδήλωση που διοργάνωσε, ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ, για το έπος του ' 40.

Ο Πέτρος Γρίλλιας, φαντάρος, λίγο πριν πάει στο μέτωπο του '40.

ΓΡΙΛΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΣ ΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ: Γεννήθηκε στις 11-2-1917 και είναι κληρωτός του 1938. Ο πόλεμος τον βρίσκει να υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία στο Μενίδι Αττικής , κατά σύμπτωση δε θα απολυόταν την ίδια μέρα δηλαδή στις 28-10-1940.Υπηρετούσε στα αντιεροπορικά αλλά μετά έγινε οδηγός φορτηγού όπου μετέφερε κανόνια, συγκεκριμένα μετέφερε τα κανόνια των 37χιλ. με τα οποία θωρακίστηκε η Ακρόπολη των Αθηνών και τα κανόνια των 20χιλ. που έβαλαν γύρω –γύρω από την Βουλή των Ελλήνων. Σαν οδηγός εκπαίδευσε και πολλούς νέους οδηγούς μετέφερε δε διάφορα πολεμοφόδια σε πολλά σημεία και πόλεις όπως τα Γιάννενα , τα Γρεβενά , την Νεάπολη κ.α. Η επιστροφή στο χωριό ήταν πολύ δύσκολη και επώδυνη , για πάνω από 40 ημέρες περπατούσε ξυπόλυτος , με σκισμένα ρούχα και βέβαια όπως όλοι γεμάτος ψείρες. Κοντά στην Λάρισα κατάφερε να πιαστεί από ένα γερμανικό φορτηγό , να ανεβεί στην οροφή του και να διανύσει λίγα χιλιόμετρα ξεκούραστα.

Ο πατήρ Αριστοτέλης(δεύτερος στην φωτ.), με το Ηλία Γεωργίου (πρώτο στην φωτ.), στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως στο Γουδί, πίσω διακρίνεται ο Υμητός.

Ο Πατήρ Αριστοτέλης(πρώτος από δεξιά), με το συγχωριανό του Ηλία Γεωργίου (δεύτερο από δεξιά.)

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ  ΠΑΠΑ-ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ: Είναι κληρωτός του ’39 και η 28-10- 1940 τον βρίσκει να υπηρετεί την θητεία του στην πατρίδα σαν Δεκανέας Ολμιστής στη Βάρμπα της Φλώρινας. Από εκεί προωθείται στο χωριό Βερνίκι της Αλβανίας και λαμβάνει μέρος σε μάχες με το 34^ο Σύνταγμα Πεζικού στο οποίο ανήκει , υπό τας διαταγά του διοικητή του Παπαγεωργίου Παντελή και του Λοχαγού του Πασάλη Ιωάννη και Ράντα Αθανασίου με  τους Ιταλούς στη Μπίγλιστα , Τρεπεσίνα  , στο βουνό Μοράβα ( πρόποδες )  και την Κορυτσά Η οπισθοχώρηση τον βρίσκει στο Μπούμπεση , από όπου παίρνει την κοίτη του ποταμού Αώου και φτάνει στα Γιάννενα .  Την 6-5-1941 πεζός φτάνει στο χωριό μας, ανήμερα του Οσίου Σεραφείμ.

ΚΟΛΛΙΑΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΤΟΥ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ:  Είναι κληρωτός του 1937 και ο πόλεμος τον βρήκε στα Ελληνοαλβανικά σύνορα. Ειδικότητά του ήταν ημιονηγός και συγκεκριμένα με δυο ζώα μετέφερε τρόφιμα , σφαίρες, όπλα και γενικότερα πολεμοφόδια στην πρώτη γραμμή. Κατά την διάρκεια του πολέμου βρέθηκε στις τοποθεσίες Σεφέρ-Αγά, Καλπάκι, Αργυρόκαστρο κ.α.  Στα αυτιά του υπάρχει ακόμη ο θόρυβος από τις βόμβες που έπεφταν , κάνοντας άλλο θόρυβο όταν έπεφταν κοντά και άλλο όταν έπεφταν μακριά του. Η οπισθοχώρηση τον βρήκε στο Τεπελένι από όπου με τα δυο ζωα που είχε ,έφτασε στο χωριό μας. Μεγάλη εντύπωση του έκανε η οπισθοχώρηση των Ιταλών , όπως μας είπε οπισθοχωρούσαν παταγωδώς. Επίσης μας διηγήθηκε το περιστατικό της αιχμαλωσίας ενός Ιταλού αξιωματικού που τους μιλούσε στα Αρχαία Ελληνικά.

Ο Βασίλειος Κιούσης, είναι ο μεσαίος, από τους όρθιους συμπολεμιστές του.

ΚΙΟΥΣΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Είναι κληρωτός του 1931 αλλά πήγε φαντάρος το 1932 σαν αγύμναστος. Ο πόλεμος τον βρίσκει στο χωριό μας , έτσι μαζί με άλλους νέους κατεβαίνει Βάγια , από εκεί Χαλκίδα από όπου παίρνει πλοίο για τον Βόλο. Καταλήγει στο Αργυρόκαστρο όπου δίνει μάχες με το 3^ο Σύνταγμα Πεζικού σαν στρατιώτης του Πεζικού που ήταν. Στο ίδιο στρατόπεδο βρίσκεται και με τον Θεμιστοκλή Κόλλια καθώς και με τον Κωνσταντίνο Γκιζιώτη. Με την οπισθοχώρηση έρχεται στα Γιάννενα όπου συναντά και τον αδελφό του Κωνσταντίνο και συνεχίζοντας οι δυο πλέον μαζί φτάνουν στο χωριό μας.

Ο Γεώργιος Κιούσης όταν υπηρετούσε την θητεία, φωτογραφίζεται μπροστά από την ΕΘΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

ΚΙΟΥΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Κληρωτός του 1936 έχει υπηρετήσει την πατρίδα και οι σειρήνες του πολέμου τον βρίσκουν στο χωριό μας. Αμέσως φεύγει για την Χαλκίδα και μετά 10 μέρες με πλοίο φτάνει στο Βόλο και από κει Καλαμπάκα , Μέτσοβο ,Γιάννενα για να καταλήξει με το 7^ο Σύνταγμα Πεζικού στη δύναμη του οποίου ανήκει στο Αργυρόκαστρο. Ειδικότητα του είναι πεζικάριος Τηλεφωνητής και Διοικήτης του ο Τχης Βασταρδής , τυχαίνει να έχει δε Λοχαγό τον συμπατριώτη μας από τα Βάγια  Βασιλείου. Λαμβάνει μέρος σε σκληρές μάχες στο Τεπελένι όπου εύκολα με τον Λόχο του καταλαμβάνουν ένα ύψωμα με κάποιο μοναστήρι,  δύσκολα όμως το κρατούν. Ο χειμώνας του 40-41 ‘όμως είναι βαρύς και έτσι παθαίνει κρυοπαγήματα, έτσι αποσύρεται από την πρώτη γραμμή και νοσηλεύεται στα Γιάννενα στην Καπράλειο Νοσηλευτική Σχολή που έχει μετατραπεί σε Νοσοκομείο. Στα Γιάννενα από το παράθυρο του δωματίου του όπου νοσηλευόταν βλέπει τα κάρα να κουβαλούν,  τα κομμένα από τα κρυοπαγήματα  πόδια.   Κατόπιν μεταφέρεται στην Αθήνα και από εκεί στην Χαλκίδα όπου τον βρίσκει και η λήξη του πολέμου.

.....Λίγο πριν την εισοδό του στην Αλβανία βρίσκει ένα πολύ μικρό χάρτινο εικονισματάκι του Αγίου Γεωργίου , του καβαλλάρη Αγίου μας, που γίνεται το φυλακτό του σε όλη την διάρκεια του πολέμου και το οποίο ευλαβείται και έχει ακόμη και σήμερα.... ( Η χάρτινη εικόνα του Αγίου Γεωργίου, είναι η αυθεντική εικόνα όπως μας την έδειξε ο αείμνηστος Μπαρμπά - Κώτσιος.)

ΜΑΡΙΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κληρωτός του 1939 , ακούει τις σειρήνες της  Αθήνας  να σφυρίζουν αδιάκοπα ,  το πρωινό της 28^ης  Οκτωμβρίου , στο στρατόπεδο του  Γουδί όπου βρίκεται  σαν στρατιώτης του ιππικού. Από εκεί φεύγουν στην Πεντέλη και μετά 20 μέρες με τρένο φτάνει στη Λάρισα. Με τα άλογα  και κάνοντας πορεία μόνο νύκτα προχωρούν για Τρίκαλα , Φλώρινα, περνούν τα Ελληνοαλβανικά σύνορα και φτάνου στην Κορυτσά. Λίγο πριν την εισοδό του στην Αλβανία βρίσκει ένα πολύ μικρό χάρτινο εικονισματάκι του Αγίου Γεωργίου , του καβαλλάρη Αγίου μας, που γίνεται το φυλακτό του σε όλη την διάρκεια του πολέμου και το οποίο ευλαβείται και έχει ακόμη και σήμερα.   Γύρω από τα χωριά Τσώρα , Αηδονοχώρι και Λευτεριά λαμβάνει μέρος σε ανιχνευτικές αποστολές ( σαν διερμηνέας Αλβανικών )  σε μία από τις οποίες η ομάδα του με επικεφαλής τον Λοχαγό Σπηλιωτόπουλο,  συλλαμβάνει 3 Ιταλούς αιχμαλώτους. Στη τοποθεσία Τρία Αυγά λαμβάνει μέρος σε μάχες με τους Ιταλούς επί τριήμερο οι οποίες καταλήγουν σε σύλληψη 700 Ιταλών στρατιωτών από την 15^η Μεραρχία Κρητών. Με την λήξη του πολέμου πεζός φτάνει στα Γιάννενα και από κει στην Φιλιπιάδα όπου συναντά πολλούς συχωριανούς του και όλοι μαζί φτάνουν Ναύπακτο , Ψαθόπυργο, Κόρινθο , Αθήνα, Χωριό. Οι δικοί του επειδή είχε καιρό να τους γράψει τον είχαν για χαμένο έτσι τα κλάματα και οι χαρές με την επιστροφή του ήταν απερίγραπτες. 

Ο Νικόλαος Παύλου, πριν την κήρυξη του πολέμου.

ΠΑΥΛΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ: Κληρωτός του ’38 με Ειδικότητα Πυροβολητή ,  η 28-10-1940 τον βρίσκει στην Βέρπα  , από ‘ κει προωθείται  στο Νεστόριο Καστοριάς , μετά στην Κορυτσά και ακολουθώντας τον Δεβόλι ποταμό φτάνει στην Ποψίστα όπου παραμένει μέχρι την λήξη του πολέμου. Ανήκει στον Λόχο  Διοικήσεως της 10^ης Μεραρχίας με Διοικητή τον Κριτσλελη Διονύσιο και Λοχαγό τον Βάλβη Νικόλαο. Με την οπισθοχώρηση πεζός από Γιάννενα , Μέτσοβο, Λάρισα φτάνει στο Λεοντάρι.

"Αμύνεσθαι περί πάτρης", σύνθημα που ο εικονιζόμενος, Μιχαήλ Χατζής, το τίμησε όσο τίποτα άλλο.

ΧΑΤΖΗΣ ΜΙΧΑΗΛ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ: Κληρωτός του 1938. Η κήρυξη του πολέμου τον βρίσκει στο χωριό ,έτσι μαζί με πολλούς άλλους φεύγει για τα Βάγια. Από εκεί στην Χαλκίδα από όπου με πλοίο φτάνει στο Βόλο. Επιβιβάζεται σε τρένο και φτάνει στην Καλαμπάκα και μέσω Κατάρας  και  Μετσόβου προωθείται στην Αρίστη των Ιωαννίνων, χωριό των Ζαγοροχωρίων. Ανήκει σαν Λοχίας στην Δύναμη του 3^ου Συντάγματος Πεζικού , στο 1^ο Τάγμα με διοικητή τον Λοχαγό Γέντζη Τρύφωνα . Λαμβάνει μέρος σε μάχες στο Αργυρόκαστρο , την Κορυτσά,  εις την θέση Δριμάδες    της Κλεισούρας και το Σεφέρ Αγά . Στια 14 Απριλίου , Μεγάλη Τρίτη γίνεται η οπισθοχώρηση. Σιγά – σιγά πεζός επιστρέφει στο χωριό μας.