Πρέπει να είμαστε η αλλαγή που θέλουμε να έρθει… του Κυριάκου Λιάκου.

Άρθρο του Κυριάκου Λιάκου, για το ξεπέρασμα της ελληνικής κρίσης ! ! ! 

                                 .  .  .  .  .

Πρέπει να είμαστε η αλλαγή που θέλουμε να έρθει…

Όταν ο Γκάντι έλεγε αυτή τη μεγάλη αλήθεια σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του τους Έλληνες ή καλύτερα δεν είχε μόνο τους Έλληνες. Ωστόσο , μπορεί να πει κανείς , με σιγουριά πλέον , ότι η ατομική και κατ΄επέκταση κοινωνικοπολιτική ζωή της χώρας δεν έχει άλλο δρόμο να διαβεί εκτός από αυτόν. Ο,τι είναι η πηγή είναι και το νερό: βρώμική πηγή συνεπάγεται βρώμικο νερό. Τα ειλικρινή λόγια δεν είναι ωραία. Τα ωραία λόγια δεν είναι ειλικρινή. Δυστυχώς ή ευτυχώς η αλήθεια οφείλει να αποτυπωθεί όπως είναι χωρίς προσπάθειες εξισορρόπησης ,μετριοφροσύνης και τρόπων καλής συμπεριφοράς και εν τέλει χωρίς μακιγιάζ. Το έχει ανάγκη ο κάθε άνθρωπος. Πάντα θα έχει ανάγκη την αλήθεια όσο σκληρή και επίπονη είναι.

Και η αλήθεια είναι πως για την υπάρχουσα κατάσταση της χώρας ,πριν ρίξουμε το ανάθεμα στους πολιτικούς που κυβέρνησαν και κυβερνούν , πρέπει να το ρίξουμε πρώτα και κύρια στους εαυτούς μας. Γιατί από μας προήλθαν. Γιατί εμείς ήμασταν εκείνοι οι οποίοι τους δώσαμε το βήμα , το χώρο και τη δυνατότητα. Εμείς ήμασταν η πηγή και εκείνοι το νερό.

Πως όμως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν ο σύγχρονος άνθρωπος έντεχνα οδηγήθηκε σε δρόμους έξω από αυτόν και πέρα από αυτόν. Όταν βομβαρδίστηκε ανελέητα με όλα εκείνα τα στοιχεία που τον αλλοτριώνουν και ναρκοθετούν τα όποια ψήγματα πραγματικής ελευθερίας τον χαρακτηρίζουν είτε ατομικής είτε κοινωνικής. Αυτή η εγκαθίδρυση διαβρωτικών στοιχείων στον εσωτερικό μας κόσμο φυσικά και δεν συντελέστηκε προσφάτως. Η έναρξη της εντοπίζεται πολλά χρόνια πίσω γιατί θα έπρεπε να είναι αργή και σταδιακή ώστε να μην μπορεί να γίνει αντιληπτή από τα θύματα της. Για να φτάσουμε σήμερα σε αυτό το σημείο. Το σημείο μηδέν.

Απωλέσαμε το σημαντικότερο εφόδιο που λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας απέναντι σε κάθε εξωτερική απειλή που απειλεί να εισβάλλει στο είναι μας. Χάσαμε την κριτική μας σκέψη. Πάψαμε να χρησιμοποιούμε το πιο δυνατό μας όπλο , το μυαλό. Και γίναμε έρμαια παραδοχής κάθε παράλογης , ανήθικης , παράνομης ,άδικης κατάστασης. Αυτό με τη σειρά του γέννησε προβλήματα που “ανθίζουν” σε κάθε προσωπική και κοινωνική μας έκφανση. Ο σιωπών δοκεί συναινείν.

Υπο αυτή την έννοια και συμφώνως με τα προαναφερθέντα πέθανε ο Θεός σύμφωνα με τον Νίτσε. Πέθανε δηλαδή ο άνθρωπος. Πέθανε ο δάσκαλος. Ποιός ακούει τους δασκάλους σήμερα; Αλλά και ποιοι είναι οι Δάσκαλοι; Ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις αυτούς που παρακολουθούν δύο εκατομμύρια άνθρωποι και σε πιάνει τάση για εμετό. Ανεύθυνοι, ακαλλιέργητοι, ασχολούνται με όλα εκείνα που στρέφουν τον άνθρωπο προς το κενό. Στην ουσία δεν ασχολούνται με τίποτα. Αυτά τα άθλια τελεβίζια που έλεγε και ο Λιαντίνης. Κενοί είναι κενό δίνουν. Αυτοί είναι σήμερα οι δάσκαλοι που διαμορφώνουν τη Νέα Αγωγή και διαμορφώνουν τη νέα γενιά. Πέθανε το διάβασμα, το βιβλίο. Το μυστικό του βιβλίου είναι ότι διαβάζοντας μια σελίδα συνοδεύεσαι με την ανάγκη να μάθεις. Αυτό το στοιχείο έχει εξαφανιστεί. Άρα ο άνθρωπος περιορίζεται σε μια ημιμάθεια που ως γνωστό είναι χειρότερη από την αμάθεια. Πέθανε ο Έρωτας, η φυσιολογική επαφή ανάμεσα στους ανθρώπους, η εκ του σύνεγγυς…Πέθανε η επικοινωνία. Απο τα πιο δύσκολα πράγματα ο διάλογος λένε οι επικοινωνιολόγοι. Κανένας δεν ακούει τη φωνή του άλλου. Οι παράλληλοι μονόλογοι κυριαρχούν.

Όλα τα παραπάνω εκ των βασικών αιτιών της σημερινής κρατούσας κατάστασης δημιούργησαν τις σημερινές στρατιές ημιανθρώπων-ημιμαθών. Κατα το ήμισυ είμαστε και πορευόμαστε. Μπερδεμένοι και χαμένοι σε ένα κυκεώνα σκέψεων, πράξεων, δράσεων. Χωρίς κρίση , χωρίς ικανότητα και διάθεση αντίστασης και φιλτραρίσματος των όσων μας βομβαρδίζουν. Δίχως διάθεση διαχωρισμού του ωφέλιμου από το βλαβερό του χρήσιμου από το επουσιώδες. Καταπίνουμε αμάσητη τροφή η οποία όμως πρόκειται να μας δημιουργήσεις σοβαρές στομαχικές διαταραχές.

Για να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από όλο αυτό απαιτείται ένα γενναίο Grexit.Grexit από το πλαστό και επιφανειακό κόσμο που εκών άκων ενταχθήκαμε. Οφείλουμε , ύστερα από βαθιά ενδοσκόπηση , να αλλάξουμε πορεία. Να στραφούμε προς τα στοιχεία αυτά τα οποία μας αναζωογονούν την ύπαρξη ,πνευματική και ψυχική. Να εντάξουμε το μέτρο στις καθημερινές μας ασχολίες και δράσεις. Να μάθουμε να αγαπάμε την απλότητα, το ωραίο και τη συμμετρία. Να καταστήσουμε το βιβλίο μοχλό επανεκκίνησης του νού και του πνεύματος. Να ζητάμε δικαιοσύνη αφού πρώτα γίνουμε δίκαιοι εμείς. Να ζητάμε αξιοκρατία αφού την απαιτήσουμε και για μας τους ίδιους. Να αφιππεύσουμε θεωρώντας οτι καθείς εφ΄ ω ετάχθη και να μην θεωρούμε τους εαυτούς μας γνώστες των πάντων, τουλάχιστον πριν διαφωτιστούμε με το λόγο για ο,τιδήποτε. Να δώσουμε στα παιδιά μας ισχυρή παιδεία και μόρφωση ώστε να οξύνουμε την κριτική τους σκέψη και έτσι να τα εφοδιάσουμε με ένα ισχυρό όπλο , το οποίο θα αντιτάξουν απέναντι στον βομβαρδισμό από επίπλαστες και ναρκοθετημένες ανάγκες που οδηγούν στην αλλοίωση του ανθρώπινου χαρακτήρα και την γενικότερη διάβρωση του.

Οι αλλαγές είναι τοις πάσι γνωστό ότι συχνά είναι επώδυνες. Όμως, όταν είμαστε θυμωμένοι γίνονται αλλαγές. Όταν ξαναγεννιόμαστε πρέπει να καταστρέφουμε το παρελθόν. Το πουλί αγωνίζεται για να βγει από το αυγό. Το αυγό είναι ο κόσμος του. Αυτός που θέλει να γεννηθεί, πρέπει πρώτα να καταστρέψει έναν κόσμο. Όταν γεννιέται ένα παιδί κλαίει. Καταστρέφει τον κόσμο του έρχεται σε έναν καινούριο. Επομένως, και σύμφωνα με τα παραπάνω, μέσα στον κυκεώνα που ζούμε δεν υπάρχει άλλη λύση από την αλλαγή και τη ρήξη κι ας είναι επώδυνη. Αλλαγή και ρήξη πρώτα με τους ίδιους μας τους εαυτούς. Οι δυνατοί χαρακτήρες δημιουργούνται από την αλλαγή, οι αδύναμοι από τη σταθερότητα. Αν αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, τα πράγματα που βλέπουμε θα αλλάξουν. Η πηγή πρέπει να καθαριστεί για να βγάζει καθαρό νερό. Το καθαρό νερό όπου κι αν πέφτει δεν θα αφήνει ακαθαρσίες. Ο συγκεκριμένος δρόμος , δεδομένων των συνθηκών , είναι μονόδρομος. Δεν είναι τα πιο δυνατά είδη που επιβιώνουν ή τα πιο έξυπνα, αλλά αυτά που ανταποκρίνονται καλύτερα στις αλλαγές , σύμφωνα με τον Δαρβίνο.

Όλα αλλάζουν όταν εμείς αλλάζουμε.

Κυριάκος Λιάκος.
Λεοντάρι Αλιάρτου-Θεσπιέων, 27-7-2015