Με αφορμή την επίσκεψη Ομπάμπα στην Αθήνα

Με αφορμή την επίσκεψη Ομπάμπα στην Αθήνα

                             Του Κυριάκου Λιάκου

Κι όμως έφερε επενδύσεις..!

Στον απόηχο της ιστορικής-από κάθε άποψη-επίσκεψη του Αμερικανού Προέδρου στην Ελλάδα, ένα από τα ζητούμενα ήταν και η ανάπτυξη μέσω επενδύσεων. Ούτε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αλλά και ούτε ο Αμερικανός πρόεδρος ψέλλισαν αυτή τη λέξη τουλάχιστον κάνοντας συγκεκριμένη αναφορά. Κι όμως ο Αμερικανός Πρόεδρος ακούσια ή εκούσια πρότεινε επενδύσεις και μάλιστα μας έδωσε και τον τρόπο. Μας πρότεινε να επενδύσουμε στον Πολιτισμό και στην Παιδεία μας. Η Ελλάδα, η χώρα της Δημοκρατίας, της φιλοσοφίας, των μαθηματικών, της γεωμετρίας και τόσων άλλων επιστημών που ¨γέννησε¨ και παρέδωσε απλόχερα στον υπόλοιπο κόσμο, πρέπει να επενδύσει πια στη γνώση. Γνώση που η ίδια παρήγαγε. Ζούμε στην Κοινωνία της Γνώσης, σε παγκόσμιο επίπεδο. Το πιο λογικό  θα ήταν να επενδύσουμε σ΄αυτήν, όταν η ίδια η χώρα μας ήταν από τα βασικά γενεσιουργά αίτια της γνώσης. Οι αναφορές του Αμερικανού Προέδρου- κατά τη διήμερη επίσκεψη του- στο Άξιον Εστί του Ελύτη (αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας)στους αρχαίους Έλληνες, ειδικότερα  στο Θουκυδίδη (διότι τους φίλους μας επιδιώκομεν ν' αποκτήσωμεν όχι ευεργετούμενοι από αυτούς, αλλ' ευεργετούντες αυτούς) και στην ιδιότητα του σωστού πολίτη (καλός καγαθός) μέσω της εκπαίδευσης που κομίζει τις ιδιότητες της αρετής, της ανδρείας, της σωφροσύνης και της δικαιοσύνης, έρχονται να μας επιβεβαιώσουν περίτρανα ότι η χώρα, εν μέσω πολύπλευρης κρίσης, περισσότερη ανάγκη έχει από επενδύσεις στο ανθρώπινο και κοινωνικό κεφάλαιο, παρά σε στείρες οικονομικές δραστηριότητες. 

Είναι αναγκαίες και αυτές αλλά μόνο όταν έχει συσταθεί ένας πολυδύναμος κοινωνικός ιστός, αποτελούμενος από ανθρώπινο δυναμικό ποιοτικό, έχουν όχι μόνο αξία αλλά και μακροπρόθεσμη προοπτική. Διότι, τα γερά θεμέλια στηριγμένα στην παιδεία και στη γνώση, εγγυώνται την αναπτυξιακή προοπτική σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο, ανεξαρτήτως χωρο-χρονικών και κοινωνικο-πολιτισμικών πλαισίων, ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης. Αντί λοιπόν, η Ελληνική Κυβέρνηση, εν είδει επαίτη, παθητικά να περιμένει το μάννα εξ ουρανού, θα έπρεπε ή πρέπει να στραφεί προς αυτό που ο Αμερικανός Πρόεδρος έμμεσα προώθησε με τις αναφορές του: την επένδυση στην απύθμενη δεξαμενή γνώσης που η χώρα αυτή έχει τη δυνατότητα να προσφέρει, υποβοηθούμενη από την εκπαιδευτική πολιτική, η οποία θα προσανατολίζεται στην έρευνα, την καινοτομία και τη συσσώρευση ανθρώπινου κεφαλαίου. Το υδροκέφαλο κράτος, αδυνατεί πλέον να αποτελεί την πανάκεια κάθε κοινωνικού-οικονομικού προβλήματος, με τις παθητικές πολιτικές που για χρόνια είχε υιοθετήσει. Είναι πασιφανές και περισσότερο ανάγκη από ποτέ, να στραφούμε προς πιο ενεργές πολιτικές και από τη μεριά του κράτους και από τη δική μας οπτική και να επενδύσουμε στη γνώση που η κλασσική Ελλάδα μας άφησε ως παρακαταθήκη για τις μελλούμενες γενιές.

                                                                 ΚΥΡΙΑΚΟΣ  ΛΙΑΚΟΣ

                                                                           16-11-2016