Η φωτογραφία που είναι τραβηγμένη
περίπου το 1968, μας ταξιδεύει στον εορτασμό των εθνικών εορτών των παιδικών
μας χρόνων. Τότε που το ΗΡΩΟ ήταν μια αυτοσχέδια κατασκευή ενός μεγάλου
χαρτόκουτου, που παρέπεμπε σε σκηνικό θεάτρου. Και όμως μπροστά σε αυτό το ΗΡΩΟ,
που με χρυσή μπογιά είχε γραμμένα τα ονόματα των πεσόντων, το χωριό πραγματοποιεί την σύναξή του για να
αποτίσει φόρο τιμής, σε αυτούς που έπεσαν για την πατρίδα. Οι μικροί μαθητές με
τις σχολικές τους ποδιές και τα λευκά γιακαδάκια, οι μεγαλύτεροι με τις
γιορτινές φορεσιές του, οι παππούδες με την καλή και καθαρή, φρεσκοπλυμένη και
φρεσκοσιδερωμένη, ενίοτε και κολλαρισμένη πουκαμίσια, οι γιαγιάδες με το λευκό
μαντήλι, απαραίτητο αξεσουάρ τότε στην καλή φορεσιά τους, ο δάσκαλος (Στυλιανός
Καμούτσης) να εκφωνεί τον πανηγυρικό άνευ μικροφώνου, δίπλα του ο γραμματέας
της Κοινότητος (Μενέλαος Κόλλιας) και φυσικά οι νέοι τότε του χωριού μας
σκαρφαλωμένοι στο πεζούλι της εκκλησίας.
Διακρίνονται, ο Βασίλειος Βουδούρης, η Θειάκα-Νιάτσα Λ. Χρήστου, ο
δάσκαλος Στυλιανός Καμούτσης, ο Δημήτριος Βυλλιώτης, ο Μπαρμπα-Λιάκος Πανταζής,
ο Γιάννης ο Χρήστου, ο Θεόφιλος Παύλου, ο Αθανάσιος Η. Πανταζής, ο Κωντίνος ο
Γρίλλιας και με γυρισμένη την πλάτη ο δασκαλός μας Γεώργιος Παύλου.(Εφ. ΤΟ ΠΟΛΥΑΝΔΡΙΟΝ τ. 17, σ. 3)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου