Πολλοί από εμάς τους μεγαλύτερους ίσως να θυμόμαστε την παλιά σιδερένια μηχανή που πέρναγε το στάρι πριν την σπορά (τριόρι), στο παλιό σπίτι του Λουκά Χατζή, σήμερα οικόπεδο, στην στροφή για το Χαρμάτι. Η μηχανή αυτή είχε αγορασθεί με χρήματα που είχαν στείλει οι καλόγριες από το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας, του Αγίου Νεκταρίου στην Αίγινα, με σκοπό το δικαίωμα σε στάρι να δίνετε στο Μοναστήρι τους. Αυτό διότι ο μοναχός Ιωακείμ Καυσοκαλυβίτης (βλέπε ΠΟΛΥΑΝΔΡΙΟΝ Τ 10) , κατά κόσμον Ιωάννης Χατζής του Δήμου και της Ελένης, που γεννήθηκε στο χωριό μας Κασκαβέλι-τότε- Θηβών περίπου το 1882 και κοιμήθηκε στο Άγιον Όρος το 1952, γνωρίστηκε με τον Άγιο Νεκτάριο, όταν ο Ιωακείμ εγκαταβίωνε από το 1912 μέχρι το 1925, στην ιερά Μονή της Αγίας Τριάδας Πλαταιών, και συνδέθηκε μαζί του, αλλά και με το Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας στην Αίγινα. Μάλιστα ο μοναχός Ιωακείμ έλεγε στα αδέλφια του, «ελάτε να πάμε στην Αίγινα, να γνωρίσετε άγιο ζωντανό», λόγια που βγήκαν προφητικά. Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι καλόγριες στο Μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στην Αίγινα, συχνά σε επισκέπτες από την περιοχή, την δεκαετία του 70 αναφέρονταν στον μοναχό Ιωακείμ με πολύ θερμά λόγια, για την βοήθεια που είχε προσφέρει στο Μοναστήρι, ιδιαίτερα τα δύσκολα χρόνια της κατοχής. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι το 1930 στην ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ στις Πλαταιές, την θέση του πήραν δυο μοναχές που ήρθαν από την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας (Αγίου Νεκταρίου) Αιγίνης. Επίσης στο Άγιον Όρος στο κελί του Αγίου Ευθυμίου όπου εμόνασε από το 1925 μέχρι το 1952, ο μοναχός Ιωακείμ, έδωσε το όνομα του Αγίου Νεκταρίου σε νεώτερο μοναχό.
08-11-2020
Ημέρα που εκοιμήθη ο Άγιος Νεκτάριος στο Αρεταίειο Νοσοκομείο
ΙΩΑΚΕΙΜ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ ( 1882-1952)
Ο πρώτος Λεονταρίτης Αγιορείτης.
Ο μοναχός Ιωακείμ Καυσοκαλυβίτης, κατά κόσμον Ιωάννης Χατζής του Δήμου και της Ελένης, γεννήθηκε στο χωριό μας Κασκαβέλι-τότε- Θηβών περίπου το 1882, ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά της αγροτικής οικογένειάς του.
Το 1910 αποφάσισε να γίνει μοναχός, έτσι έφυγε από το χωριό, εγκατέλειψε το πατρικό του σπίτι χωρίς να πει τίποτα, με προορισμό την μονή της μετανοίας του, η οποία ήταν ο ΟΣΙΟΣ ΜΕΛΕΤΙΟΣ στο Κιθαιρώνα. Εκεί εκάρη μοναχός και πήρε το όνομα Ιωακείμ. Οι δικοί του πίσω αν και ήξεραν τον λόγο της φυγής του και τον πόθο του να γίνει μοναχός, πόθο που είχε εκμυστηρευτεί και στον φίλο του Θεόδωρο Δημητρίου- που αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας, ο γνωστός σε όλους μας Παπαθόδωρος Δημητρίου- δεν εγνώριζαν που ακριβώς ήταν και δίκαια ανησυχούσαν. Κατά σύμπτωση όμως ο αδελφός του Νικόλαος σε μια από τις επισκέψεις του για δουλειές στην Θήβα συναντήθηκε με κάποιο φίλο από τα Δεβρενοχώρια και έμαθε ότι στον ΟΣΙΟ ΜΕΛΕΤΙΟ τον τελευταίο καιρό εγκαταβιώνει ένας νέος δόκιμος, που ακούει στο όνομα Ιωάννης, όλο ζωή και όρεξη για δουλειά, που οι ντόπιοι κάτοικοι έβλεπαν στο πρόσωπό του να διαγράφεται ευοίωνο το μέλλον του μοναστηριού. Χαρακτηριστικά τον αποκαλούσαν « ο τσίφτης μοναχός», δεν εγνώριζαν από πού κατήγετο, οι περιγραφές όμως ταίριαζαν με τον Ιωάννη, μετέπειτα Ιωακείμ. Φυσικά και ο αδελφός του Νικόλαος, με τις ευχές και όλης της οικογένειάς του πήγε και τον βρήκε στον ΟΣΙΟ ΜΕΛΕΤΙΟ, εκεί του ζήτησε να γυρίσει πίσω, μάλιστα του πρόσφερε για δέλεαρ και μεγαλύτερο μερίδιο από την πατρική περιουσία, ο Ιωακείμ όμως αφού τον έβγαλε σε ένα από τα μπαλκόνια του μοναστηριού του είπε, ότι και αν του έδιναν όλα όσα από εδώ πιάνει το μάτι τους και πάλι δεν θα γύριζε πίσω, ο δρόμος που είχε πάρει ήταν δρόμος χωρίς επιστροφή, δρόμος δύσκολος, γεμάτος προσευχή και μετάνοια.
Το 1912 έφυγε για την ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ, στις Πλαταιές, πάλι στον Κιθαιρώνα. Εκεί έμεινε μέχρι το 1925 περίπου, δηλαδή την περίοδο που γύρισε το ημερολόγιο και θα έπρεπε να ακολουθήσει υποχρεωτικά, αν έμενε εκεί, το ΝΕΟ ημερολόγιο, κάτι που δεν επιθυμούσε και που δεν έκανε και σε όλη την υπόλοιπη μοναχική του πορεία. Την περίοδο που εγκαταβίωνε στην ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ γνωρίστηκε με τον Άγιο Νεκτάριο, τον οποίο πολύ εξετίμα και από τότε ευλαβείτο, μάλιστα έλεγε στα αδέλφια του, «ελάτε να πάμε στην Αίγινα, να γνωρίσετε άγιο ζωντανό», λόγια που βγήκαν προφητικά. Μάλιστα με το μοναστήρι της Αγίας Τριάδος στην Αίγινα, το οποίο ίδρυσε ο Άγιος Νεκτάριος δέθηκε δια βίου, την δύσκολη δε περίοδο της κατοχής με έξοδα του μοναστηριού αγόρασε στα αδέλφια του μια «…μηχανή που πέρναγε το σιτάρι πριν την σπορά..» με το δικαίωμα της οποίας ενίσχυαν το μοναστήρι της Αίγινας. Ίσως δεν είναι τυχαίο ότι το 1930 στην ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ στις Πλαταιές, την θέση του πήραν δυο μοναχές που ήρθαν από την Ιερά Μονή Αγίας Τριάδας (Αγίου Νεκταρίου) Αιγίνης.
Περίπου το 1925 φτάνει στο Περιβόλι της Παναγίας, το ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, και εγκαταβιώνει στο κελί του Αγίου Ευθυμίου, στην περιοχή του Αγίου Νείλου στα Καυσοκαλύβια, τα οποία διοικητικώς ανήκουν στην πρώτη μεταξύ των αγιορείτικων μονών, Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας. Επιλέγει αυτή την περιοχή, αν και από τις πιο δύσβατες και δύσκολες του Άθω, διότι εκεί εγκαταβιώνουν τότε πολλοί ζηλωτές πατέρες που δεν δέχονται το νέο ημερολόγιο. Η ζωή του στο Άγιο Όρος είναι πολύ δύσκολη υλικά αλλά πολύ ευφρόσυνος πνευματικά. Στον Άγιο Ευθύμιο ακόμη και σήμερα οι πατέρες ζουν φτωχικά και είναι σε όλα τους μετρημένοι, το δύσβατο του τόπου αλλά και η ασκητικότητα των ίδιων των πατέρων, δεν επιτρέπει άλλωστε καμία και από τις πιο μικρές ανέσεις του δικής μας ζωής. Κατά πληροφορίες στα χρόνια που μόναζε ο μοναχός Ιωακείμ, έρχονταν μέρες που δεν είχαν τι άλλο να φάνε παρά μόνο βελανίδια, και πάλι ευχαριστημένοι ήσαν. Και όμως κοντά του έρχεται και γίνεται μοναχός και ένας νέος από το γειτονικό μας Καπαρέλλι, ο μοναχός Νεκτάριος Κουκούλας, αργότερα ο μοναχός Ιωακείμ ο νεώτερος και ο μοναχός Ευθύμιος.
Κοιμήθηκε το 1952 σε ηλικία 70 ετών. Να σημειώσουμε ότι ο ανιψιός του Λουκάς Ν. Χατζής, που ζούσε στο χωριό μας και στο οικόπεδο του οποίου ήταν η μηχανή τριόρι, έδωσε το κατά κόσμο όνομά του Ιωάννης, στο τρίτο του παιδί, τον Ιωάννη Λ. Χατζή.
Του μοναχού Ιωακείμ του Καυσοκαλιβίτου, αιωνία του η μνήμη και ας έχουμε όλοι την ευχή του.
Έγραφαν στο Λεοντάρι Θηβών, οι Θεόφιλος & Δήμος Χατζής του Κωνσταντίνου, την 7-1-2009, «Η Σύναξις του Ιωάννου του Προδρόμου του Βαπτιστού» (και Χριστούγεννα με το Παλιό εορτολόγιο).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου