Με αφορμή την γιορτή των ερωτευμένων,
στις 14 Φεβρουαρίου, καλό είναι θυμόμαστε ότι η Ελλαδίτσα μας έχει μεγάλη
παραγωγή Αγίων, και δεν χρειάζεται εισαγωγή. Εισάγουμε Η/Υ, αυτοκίνητα, αεροπλάνα
και διάφορα καταναλωτικά αγαθά, αν έχουμε κάτι μπόλικο για εξαγωγή αυτό είναι ο
πολιτισμός μας, και γιατί όχι και οι Άγιοί μας. Τελευταία έγινε μια προσπάθεια
από τον γνωστό τραγουδοποιό, Λουδοβίκο των Ανωγείων, να καθιερωθεί σαν Άγιος της
Αγάπης-των Ερωτευμένων, ο Άγιος Υάκινθος. Όλοι Άγιοι όμως ήταν «μανικοί εραστές
του θείου», δηλαδή ερωτευμένοι με το θείο, μετά μανίας.
Έτσι είναι πολύ εύστοχο το σχόλιο του Σχολ. Συμβούλου Θεολόγων
Δυτικής Μακεδονίας, κ. Ανδρέου Αργυρόπουλου στην προσωπική του ιστοσελίδα:
«Αλήθεια, γιατί πρέπει να έχουμε Άγιο προστάτη του έρωτα; Υπάρχει περίπτωση
κάποιος να είναι Άγιος και να είναι ανέραστος; Αν ήταν ανέραστος δε θα ήταν
Άγιος».
Κάποτε ένας αγιορείτης γέροντας είχε
πει, για το κομποσκοίνι: «όπως οι ερωτευμένοι λένε όλη την ώρα μεταξύ τους, Μ΄αγαπάς;
Σ΄αγαπώ!!!, -ανταλλάσουν δηλ. ερωτόλογα- χωρίς να βαριούνται, έτσι και εμείς
επικαλούμεθα το όνομα του Χριστού, και της Παναγίας κάθε στιγμή, λέγοντας την
ευχή με το κομποσκοίνι, όχι μόνο χωρίς να βαριόμαστε, αλλά αντίθετα με ζέση και
ακηδία, διότι έτσι ο άνθρωπος γεμίζει με Χριστό, δηλαδή αγάπη, και αγιάζει.»
Τέλος ο πραγματικά ερωτευμένος γιορτάζει αενάως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου