Με πήρε τηλέφωνο πριν λίγο καιρό η αδερφή-φίλη Niki Papagiannaki : Θέλω να ζωγραφίζουμε με τις γιαγιάδες και τους παππούδες. Τί θα φτιάξεις;
Γιούκο της λέω αμέσως. Γιούκο με τον οποίο είναι εξοικειωμένοι...
Κοινωνική λειτουργός η Νίκη, λίγο δυσλειτουργική εγώ, αλλά νομίζω ότι δικαιωθήκαμε κάπως. Και κυρίως δώσαμε χαρά σε αυτούς τους ανθρώπους, αλλά και εκείνοι σε εμάς.
Project "Γιούκος" λοιπόν με την συνδρομή των ανθρώπων που ζουν στην ομάδα φροντίδας ηλικιωμένων Άγιος Νικόλαος.
Η τέχνη του δρόμου, των τοίχων και η συσσωρευμένη γλώσσα των μοτίβων στα "ανώνυμα" γυναικεία υφαντά σε ένα έργο.
Οι γυναίκες αυτής της ηλικίας παρήγαγαν τέχνη στον 20 αιώνα, και πριν από αυτές το έκαναν και οι γιαγιάδες τους. Το βελονάκι και οι δαντέλες, τα υφαντά και τα κεντήματα όπως απλώνονται οριζόντια στον γιούκο αφήνοντας μια πτυχή, μια πλευρά της κουβέρτας να φαίνεται και να ενώνεται με όλες τις άλλες πτυχές των εργοχείρων προς τα πάνω και προς τα κάτω. Όπως γίνεται και με κάθε τι που "διπλώνουμε" στην ζωή.
Αν δεν είναι αυτό εγκατάσταση, αν δεν είναι αυτό installation, τότε τί είναι;
Eva Rentzou
ΥΓ. Ευχαριστούμε την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας και την αντιπεριφερειάρχη Φανή Παπαθωμά για την υποστήριξη, καθώς και το νοσηλευτικό προσωπικό - τί θα κάναμε δίχως αυτούς τους ήρωες; - που μετέφερε τους ανθρώπους μέχρι την περιφέρεια, τους περαστικούς που με ενθάρρυναν, και κυρίως τον πολύτιμο Αλέκο της Πολιτικής Προστασίας και τα κορίτσια της καθαριότητας του κτιρίου που με εμψύχωσαν με την ευγένεια και τα καλά τους λόγια.
ΠΗΓΗ: ORCHOMENOS-PRESS
2545
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου