ΦΩΤΟΛΕΖΑΝΤΕΣ 001

Από την εκτόξευση του πυραύλου, του καθηγητή κ.Παναγιώτη Σπύρου, στην Μαγούλα την 31-12-1958. Διακρίνονται:( όρθιοι από αριστερά)
Ιωάννης Κόλλιας, Δήμος Χατζής, Νικόλαος Κόλλιας, Παναγιώτης Νικολίνας, Αναστάσιος Σπύρου,ο δημοσιογράφος της ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ Θ. Δράκος, Ιωάννης Παύλου, Αναστάσιος Μακρής, Νικόλαος Νικολίνας, ο καθηγητής Παναγιώτης Σπύρου, Θεμιστοκλής, Κόλλιας Βασίλειος Βενιζέλος, Θεόφιλος Χατζής, Βασίλειος Πετρούλιας, Πανάγος Κόλλιας, Αθανάσιος Παύλου, Γρηγόριος Μάγγας,Μελέτιος Κατζέλης, Ιωάννης Δημητρίου, Νικόλαος Σπύρου, ( καθιστοί από αριστερά) Βασίλειος Πετρούλιας, Παναγιώτης Μάγγας, Χαράλαμπος Κιούσης, Κωνσταντίνος Κόλλιας , άγνωστος, Σεραφείμ Κόλλιας, Ανδρέας Μπλατσούκας, Παναγιώτης Κόλλιας , Γεώργιος Κόλλιας, Χαράλαμπος Μακρής. Χαρακτηριστικά ο δημοσιογράφος της ΑΚΡΟΠΟΛΕΩΣ κ.Θ.Δράκος έγραψε στην εφημερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ της 1-1-1958 & 4-1-1959 : ΕΓΙΝΕΝ ΧΘΕΣ ΕΙΣ ΤΟ ΛΕΟΝΤΑΡΙ ΘΗΒΩΝ Η ΠΡΩΤΗ ΑΞΙΟΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΕΚΤΟΞΕΥΣΕΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΥΡΑΥΛΩΝ. Χθές την 10ην πρωινήν εις την θέσιν Μαγούλα, σε απόστασιν 3,5 χιλιομέτρων από το χωρίον Λεοντάριον των Θηβών, εγένετο δυο πειράματα εκτοξεύσεως πυραύλων υπό του καθηγητού της Φυσικής κ.Παν. Σπύρου……….συνεργείον από τους κ.κ. Παναγιώτη Κόλλια, Θεόφιλο Χατζήν, Μελέτιον Κατζέλην, Αναστάσιον Ζαφείρην, Ανδρέα Μπλατσούκαν, Βασίλειο Βενιζέλον, Σεραφείμ Κόλλια, Νικόλαο Σπύρου, Δήμο Χατζή και Ευάγγελο Σπύρου εβοήθησαν στην παρασκευήν του μίγματος και την γόμωσιν των δύο πυραύλων. Η παραμικρή απροσεξία θα μπορούσε να τους κάνει να τιναχθούν στον αέρα, μα τα κατάφεραν……..Οι δυο δοκιμές εκτοξεύσεως των δυο πυραύλων εσημείωσαν αρκετά ικανοποιητικήν επιτυχίαν. ( ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦ. " ΤΟ ΠΟΛΥΑΝΔΡΙΟΝ" , Τ.001 )

Η φωτογραφία που δημοσιεύουμε γράφει πίσω της « Χορός μετά της αρκούδας» και είναι τραβηγμένη γύρω στα 1967. Την αρκούδα που έφτασε στο χωριό «υποδέχεται» ο Γεώργιος Βρακάς με τον καφεπώλη Κωνσταντίνο Χρήστου, μπροστά από το καφενείο του οποίου δόθηκε η παράσταση. Ο περιφερόμενος αρκουδιάρης είναι κάτι που εξέλιπε αλλά θα μας συνοδεύει, σαν μια από τις τόσες γλυκές παιδικές αναμνήσεις που έχουμε από το χωριό μας. Διακρίνονται: Γ. Βρακάς, Κ. Παρασκευάς, Σ. Σπύρου, Β. Βουδούρης, Ι. Κιούσης, Β. Βυλλιώτης έχοντας στην αγκαλιά του τον μικρό αδελφό του Δημήτριο, Χ. Γρίλλιας, Δ. Χρήστου, Ι. Κόλλιας, Δ. Κόλλιας, Γ. Γεωργίου, Κ. Χρήστου, Α. Κιούσης με τον γιο του Γεώργιο.( ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦ. "ΤΟ ΠΟΛΥΑΝΔΡΙΟΝ", Τ. 002)

Θεόφιλος Παύλου-Κλαρίνο, Χρίστος Κόλλιας-Σαντούρι και Κωνσταντίνος Νικολάου-Κιθάρα. Δεν έγιναν ποτέ μαρκίζα ενός πολύφωτου νυχτερινού κέντρου της εποχής μας, όχι γιατί δεν το άξιζαν αλλά γιατί ήταν πιο αγνοί από όσο έπρεπε ή γιατί ποτέ δεν το επιδίωξαν. Οι ήχοι όμως που σκορπούσε η ορχήστρα τους αντηχεί ακόμα στα αυτιά πολλών, που ντύθηκαν γαμπροί κάτω από τις νότες τους, που τους συνόδεψαν (νύφες και γαμπρούς) μέχρι την εκκλησία ή που τους διασκέδαζαν μέχρι πρωίας . Τότε που η χειροποίητη μουσική δεν ήταν πολυτέλεια, αλλά αναγκαιότητα, ο τρεις οργανοπαίχτες από το μικρό αλλά όμορφο κασκαβελάκι, διασκέδαζαν αγόγγυστα και με φιλότιμο όποιον τους προσκαλούσε.

(ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦ. "ΤΟ ΠΟΛΥΑΝΔΡΙΟΝ", Τ.003)

Η βρύση, ο παντζάς, οι βαρέλες που φορτώνονταν στα γαιδουράκια και μετέφεραν το νερό, αυτό το θείο δώρο, την πηγή της ζωής σε κάθε σπίτι , οι βουτσέλες που σκεπασμένες με κουρελούδες στο χωράφι διατηρούσαν το νερό γάργαρο και δροσερό, οι στάμνες που κλεισμένες με βασιλικό σε περίμεναν να σε ξεδιψάσουν στην εξώπορτα κάθε σπιτιού, αλλά και οι θρύλοι και οι παραδόσεις για νεράιδες και ξωτικά, που χόρευαν ανεμίζοντας τα μαντίλια τους, κάθε βράδυ στην βρύση μέχρι τα χαράματα, το καζάνι με το νερό να βράζει για το πλύσιμο των ρούχων, το κοπάνισμα των χοντρών, αλλά και έρωτες και πρώτα φιλιά εκεί κάτω στην βρύση, συναντήσεις, ανταμώματα για να πάρεις νερό αλλά με λίγες κουβέντες γιατί σε περίμενε ο έργος και πολλές προσωπικές ιστορίες, τόσα πολλά και να κλείνονται όλα, να χωράνε σε μια λέξη: ΧΑΡΜΑΤΙ ( ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦ. "ΤΟ ΠΟΛΥΑΝΔΡΙΟΝ", Τ.004)

«Νε πανυρ», «τσι οβιν πανυρ», «παστανται γκα πανυρ», είναι οι πρώτες εκφράσεις που σου έρχονται στο νου όταν πέσουν στα χέρια σου τέτοιες φωτογραφίες. Το πανηγύρι ήταν ένα από τα κορυφαία γεγονότα στην ζωή του χωριού, έτσι πολλά γεγονότα καθοριζόντουσαν χρονικά από αυτό. Οι δεύτερες σκέψεις που σε πλημμυρίζουν είναι τα αντάμωμα των ανθρώπων, η χαρτούρα στα όργανα, τα κεράσματα, το γλέντι μέχρι πρωίας, το κέφι, η χαρά, ο ξέφρενος χορός, τα λικνίσματα αλλά και τα βλέμματα μεταξύ των νέων, που έλεγαν τόσα πολλά……… Κι ύστερα αφήνεις τα αυτιά σου να γεμίσουν από τα ακούσματα του πανηγυριού, το κλαρίνο του Κοκοντίνη, το βιολί του Κόρου, τη φωνή της Πυργάκη, του Σκαφίδα, του Τσαούση κ.α. Αν δεν ξημέρωνε δεν άδειαζε η πλατεία, δεν σταματούσαν τα όργανα, ήταν πολλές οι φορές που το γλέντι διέκοπτε η καμπάνα της εκκλησίας. Και έπειτα απόηχος του πανηγυριού, ήταν θέμα πολλών ημερών στις εργατιές και στα καφενεία, ακόμα και στα διπλανά χωριά, πολλές φορές μέχρι το επόμενο πανηγύρι.(ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦ. "ΤΟ ΠΟΛΥΑΝΔΡΙΟΝ", Τ.005)