ΚΟΙΜΗΤΗΡΙΟ ΛΕΟΝΤΑΡΙΟΥ

Ελληνορθόδοξο κοιμητήριο

Οσίου Σεραφείμ του Δομβοϊτου Λεονταρίου

Ο ορθόδοξος χριστιανός βιώνει μέσα στην πορεία του, την ζωή καί τον θάνατο, σύμφωνα με την διδασκαλεία της Εκκλησίας μας, και πάντοτε υπό τό φως της εκ νεκρών Αναστάσεως του Κυρίου μας. Ως εκ τούτου τον θάνατο δεν το βλέπει σαν μια βαριά ταφόπλακα που σκεπάζει τα πάντα, αλλά σαν ένα πέρασμα από τα επίγεια στά ουράνια, από τά πρόσκαιρα στα αιώνια, από τον θάνατο στη ζωή. Όλοι οι λαοί της Γης ανεξαρτήτως θρησκεύματος διαθέτουν χώρους ταφής των νεκρών τους, τους οποίους φροντίζουν ιδιαιτέρως, σέβονται και τιμούν. Το ίδιο συμβαίνει και στην πατρίδα μας, τα κοιμητήρια είναι «μικρές πολιτείες» όπου εκεί αναπαύονται εκαντοντάδες συμπολίτες μάς μαζί με αναρίθμητους προγονούς μας, που έκλεισαν τα μάτια τους και που βρίσκονται ενταφιασμένοι, στα σπλάχνα της μητέρας Γης. Λόγω της θέσεως μου, της καταγωγής μου, και το ότι έζησα και μεγάλωσα επί μια εικοσαετία, στο αγαπημένο μου τόπο, το Λεοντάρι, καί για λόγους συναισθηματικούς, οικογενειακούς, κοινωνικούς, πολιτιστικούς, αλλά και θρησκευτικούς, επιβάλλεται να εκφράσω δημοσίως και δημοκρατικά την προσωπική μου γνώμη, και να συμφωνήσω απολύτως, με τα όσα αναγράφονται, στο μπλοκ του Λεονταρίου. «Ασφυκτιά το παλαιό κοιμητήριο, Λεονταρίου». Δυστυχώς όμως, διαπιστώσαμε την έλλειψη χώρου, αφ’ ενός, και αφ’ ετέρου εκφράζουμε τον προβληματισμό φιλών, γνωστών και συγγενών, οι οποίοι βρίσκονται σε δύσκολη θέση, το που θα θάψουν τα αγαπημένα πρόσωπα τους. Είναι ένα θέμα το οποίον η καθ' ύλην υπεύθυνη Δημοτική αρχή πρέπει άμεσα να το διευθετήσει. Είναι ένα θέμα το οποίο αφορά όλους μας και μας προβληματίζει, και δεν πρέπει να κλείσουμε τα μάτια μας, αλλά και ούτε να σιωπήσουμε ενώπιον αυτού του θέματος. Πολλοί λόγοι, μας επιβάλουν να σεβόμαστε του χώρους των κοιμητηρίων, να τους διαφυλάττουμε, και να τους προστατεύουμε ως χώρους και τόπους Ιερούς και σεβαστούς, να μη τους θεωρούμε ως «χώρους ρίψεως μπαζών». Η αδιαφορία η επιπολαιότητα, και ο θεατρινισμός δεν συνάδει, με τον τόπο και τον χώρο ενός κοιμητηριού οπού επικρατεί, η αταξία, η εκμετάλλευση χώρων, η βεβήλωση μνημάτων, η εγκατάλειψη αυτών. Αντιθέτως για τον χριστιανό, η επίσκεψη στο κοιμητήριο φέρει στο νου και στην καρδία του την

« ΜΝΗΜΗ ΘΑΝΑΤΟΥ».

«Εκ γης ενεπλάσθημεν και εις γην πορευσώμεθα», όπου η προσευχή, το Λιβάνι, το καντήλι, και το κερί, μαζί με το δάκρυ, αναπέμπονται ως θυσία για την ανάπαυση τον ψυχών των προσφιλών πρόσωπων μας. Ως πατριώτης, ως Δημότης, ως ψηφοφόρος εκφράζω, τον προβληματισμό μου, την ανησυχία μου, ότι θα βρεθώ προ εκπλήξεως, και μαζί με τις ελάχιστες σκέψεις μου, παρακαλώ και απαιτώ από την Δημοτική αρχή τη διευθέτηση του σοβαρού αυτού θέματος.

Μετά εκτιμήσεως

Ιερέας

Ιωάννης Κόλλιας