Στα χωριά μας λένε, « Θεέ μου μην μου στέλνεις αυτά που μπορώ να αντέξω».
Ο φιλόλογος και λογοτέχνης, και τα τελευταία 14χρόνια Δ/ντης του αρχαιότερου
λογοτεχνικού περιοδικού ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ, Σταύρος Ζουμπουλάκης, με αφορμή την κοίμηση της
αδελφής του, αφιασίδωτα, κυριολεκτικά μας αποκαλύπτεται. Είναι όμως μια αποκάλυψη,
που διαβάζεται απνευστί, γιατί περιέχει μεγάλες αλήθειες, βγαλμένες μέσα από πόνο,
που όμως μέσα από το χωνευτήρι της ψυχής του προσφέρονται σε όλους μας ως αγάπη.
Η αδερφή μου
Σταύρος Ζουμπουλάκης
Εκδόσεις Πόλις, 2012, 69 σελ. Τιμή € 9,00
ISBN 978-960-435-382-8, [Κυκλοφορεί]
«Η αδερφή μου, η αρρώστια της και
η σχέση μου μαζί της καθόρισαν τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα, που κρίνω,
ιεραρχώ, αξιολογώ.
Ο Καμύ μας είπε ότι το κυριότερο,
το μόνο, φιλοσοφικό ζήτημα είναι το ζήτημα της αυτοκτονίας, γιατί θέτει το
ερώτημα της αξίας ή της απαξίας της ζωής. Η ιστορία της αδερφής μου με οδήγησε
από τα εφηβικά μου χρόνια να θεωρώ ότι το κύριο φιλοσοφικό ερώτημα είναι η
αρρώστια. Η αρρώστια θέτει, με τον οξύτερο τρόπο, το ζήτημα του νοήματος της
ζωής, του Θεού, της σχέσης με τους άλλους, της ευδαιμονίας, της χαράς. Δεν
πιστεύω διόλου σε όλη αυτή τη μεταφυσική του πόνου ούτε στην εξαγνιστική
λειτουργία του, πιστεύω μόνο ότι όποιος δεν έχει πονέσει θα γίνει μοιραία ένας
ρηχός και λίγο ώς πολύ ανόητος άνθρωπος. Αλλά πάλι όποιος δεν έχει γευτεί τη
χαρά είναι ένας άρρωστος άνθρωπος, που μπορεί εύκολα να γίνει φθονερός,
χαιρέκακος και μνησίκακος. Αυτά τα εγκώμια του πόνου τα κάνουν άνθρωποι που
μάλλον δεν έχουν πονέσει όσο λένε. Η αρρώστια, η δική σου και των άλλων, σε
οδηγεί να εκτιμάς την αξία των πιο κοινών και καθημερινών πραγμάτων της ζωής
και ταυτόχρονα να σχετικοποιείς, χωρίς να μηδενίζεις, τη σημασία άλλων, που
θεωρούνται σημαντικά.»ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ: http://www.biblionet.gr/book/184408/Ζουμπουλάκης,_Σταύρος/Η_αδερφή_μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου