Η … ΝΗΣΤΙ (Η)ΣΙΜΗ ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Η … ΝΗΣΤΙ (Η)ΣΙΜΗ ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα και οι ρημάδες οι μνήμες γυρνάνε στα παλιά. Πριν … σαράντα τόσα χρόνια που η καθημερινότητα ήταν πολύ-πολύ διαφορετική από τη σημερινή. Θυμάμαι, λοιπόν, τη νηστεία που μας επέβαλε το «σπίτι» για καμιά δεκαριά μέρες πριν να κοινωνήσουμε.

Για πρωινό είχαμε τσάι με ελιές και φρυγανιές. Εναλλακτικό- και προτιμητέο- μενού το κακάο όπου μέσα βουτάγαμε μουστοκούλουρα. Στο σπίτι της γιαγιάς άλλο μενού, απαγορευμένο. Αραιωμένος ελληνικός καφές με παξιμάδια.

Το αγαπημένο νηστίσιμο βραδινό μας ήταν το ταχίνι. Αγορασμένο από το μπακάλικο του Βουγιούκα ή του Παναγιωτίδη. Το είχαν σε βαρέλια και το πουλούσαν χύμα. Πηγαίναμε με το γυάλινο βαζάκι, έπαιραν απόβαρο στις παλιακές ζυγαριές τους και το γέμιζαν με κουτάλα. Σπίτι το αραιώναμε με χλιαρό νερό και προσθέταμε ζάχαρη. Απολαυστική ταχινόσουπα συνοδευμένη από ζυμωτό ψωμί. Τύφλα να ‘χει η μερέντα.

Την τελευταία μέρα πριν να κοινωνήσουμε απαγορεύονταν- και για τους μικρούς- το λάδι. Οι ψητές πατάτες, η «ορφανή» χορτόσουπα και τα φρούτα είχαν την τιμητική τους. Απαραίτητο και το βραδινό μπάνιο για την καθαριότητα του σώματος. Τα πρώτα μου χρόνια θυμάμαι και αναπολώ την ιεροτελεστία της σκάφης.

Πρωί-πρωί χτυπούσε χαρμόσυνα η καμπάνα του Αγίου Κωνσταντίνου και ξεκινούσαμε φορώντας τα καλά μας. Απαραίτητη στάση το σπίτι της γιαγιάς. Της φιλούσαμε το χέρι και της ζητούσαμε να μας συγχωρέσει ( για ποια άραγε νεανικά αμαρτήματά μας;)

Η τελευταία πράξη της νηστείας παίζονταν στην εκκλησία όπου ο ασπρομάλλης γέροντας, ο παπα Βαγγέλης, μας έδινε την μεταλαβιά.

Ασπρόμαυρα αγαπημένα στιγμιότυπα ανεξίτηλα χαραγμένα στην ψυχή μας.

Καθένας μας σε άλλο σπίτι, άλλον ιερέα, άλλο μπακάλικο, άλλη γιαγιά.

Με ίδια, όμως, κεντρική ιδέα.

Ηλίας Τραμπακουλος

21-12-2017

ΥΓ. Ερανισθέν από το φατσοβιλίο