Ο χρόνος που φεύγει

Ο χρόνος που φεύγει

Για τον χρόνο δεν ξέρουμε τίποτα παρόλες τις προσπάθειες φιλοσόφων και φυσικών.

Ο χρόνος, κρίνοντας από τα ρήματα που χρησιμοποιούμε όταν αναφερόμαστε σε αυτόν, μοιάζει να είναι ρευστός. Λέμε «κυλάει», «περνάει», «τρέχει». Τον μετράμε με τα δευτερόλεπτα και τους αιώνες, αλλά κυρίως με την «ώρα»: για να γυρίσει ο πλανήτης μας γύρω από τον εαυτό του θέλει 24 ώρες ή μια «ημέρα».

Κανονικά θα έπρεπε να μετράμε το πέρασμα με τις ρυτίδες με τους πόνους στην μέση και τα λαχανιάσματα στις ανηφόρες και στα σκαλοπάτια, τους πόνους από τους χωρισμούς, την προσμονή για την αντάμωση αλλά όλα αυτά δεν είναι αντικειμενικά και όλοι μας θα μπερδευόμασταν διότι άλλοτε ο χρόνος περνάει γρήγορα κι άλλοτε δεν κυλάει ο καριόλης με τίποτα. Ως μεσήλικας πάντως, σας βεβαιώνω ότι ο χρόνος τρέχει με τρομερή ταχύτητα!

Έχουμε όμως και τα ωρολόγια, δηλαδή κατασκευάσματα που «λένε» τις ώρες.

Το 1981, τον Ιούλιο μήνα, βρέθηκα στην τότε Σοβιετική Ουκρανία. Εκεί αγόρασα το ρολόι που βλέπετε στην φωτογραφία. Πρέπει να το κουρδίζεις μια φορά την ημέρα και για αυτό η κόρη μου που της το είχα δώσει έναν καιρό, το απέρριψε: ξεχνούσε να το κουρδίσει κι αυτό σταματούσε κι «άλλωστε στο κινητό έχω την ώρα βρε μπαμπά». Είναι μάλλον επίχρυσο. Τότε δεν θυμάμαι πόσο το είχα αγοράσει αλλά τώρα το βρίσκεις στο ιντερνέτ με περίπου 70 ευρώ.

Το εργοστάσιο όπου φτιάχτηκε το συγκεκριμένο ρολόι το έφτιαξε ο Μέγας Πέτρος εκεί κοντά στην τότε και νυν Αγία Πετρούπολη (για εμένα είναι «Λένινγκραντ») στα 1721 αλλά άρχισε να παράγει ωρολόγια μετά τον πόλεμο Για να τιμήσουν τον Γιούρι Γκαγκάριν και τις διαστημικές αποστολές, από το 1961 ονόμασαν τα ρολόγια που φτιάχνονταν εκεί «Ρακέτα», δηλαδή «Πύραυλος». Η παραγωγή σε μαζική κλίμακα ξεκίνησε στα 1965.

Στο ρολόι μου λοιπόν, στο κάτω μέρος της πλάκας γράφει «сделано в СССР» που σημαίνει «φτιαγμένο στην ΕΣΣΔ», μια χώρα που πια δεν υπάρχει. Η Ένωση Σοσιαλιστικών Σοβιετικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ) υπήρξε για μισό αιώνα τουλάχιστον (τον περασμένο αιώνα όπου γεννήθηκα κι εγώ) ένα από τα πιο ισχυρά κράτη στον πλανήτη μας αλλά τώρα δεν υπάρχει. Από αυτή την άποψη είναι ένα πολύτιμο ρολόι που έρχεται από μια χώρα των παραμυθιών πλέον!

Είναι ένα καταπληκτικό ρολόι που δεν χάνει δευτερόλεπτο, όταν το κουρδίζεις. Το έχω συγκρίνει με ένα άλλο ακριβό ελβετικό και το έχω διαπιστώσει επανειλημμένα: το ελβετικό χάνει!

Φοράω το ρολόι αυτό στις επίσημες εκδηλώσεις, στις γιορτές και τις επετείους, για να μου θυμίζει την ματαιότητα του βίου μας κι ότι όλα, αισθήματα, άνθρωποι, ακόμα και τα ισχυρά κράτη όπως η ΕΣΣΔ, καταλύονται και χάνονται, χους ει χουν, νταστ ιν δη γουίντ, γουιντ https://www.youtube.com/watch?v=tH2w6Oxx0kQ, και τα άλλα γνωστά που τα ακούμε αλλά τα ξεχνάμε. Κοιτάζω τον λεπτοδείκτη του που γυρίζει σταθερά, χωρίς να ζαλίζεται και χωρίς να βαριέται κι αυτό μου δίνει μια ηρεμία και ξαναγαπώ τους ανθρώπους.

Κι αύριο το βράδυ, την Πρωτοχρονιατική νύχτα, θα το φορώ και θα προσπαθήσω να γίνω και πάλι καλός, χωρίς υποσχέσεις και δεσμεύσεις όμως, μέχρι την άλλη Πρωτοχρονιά.

Καλή χρονιά!!!

Γιώργος Λάντζας

30-12-2018

υγ. ερανισθέν από το φατσοβιβλίο (fc)