Είχα την ξεχωριστή χαρά, την ευλογία θα έλεγα καλύτερα, να γνωρίσω και από κοντά τον Θανάση Χαράλαμπο Λαμπρόπουλο, μια ξεχωριστή, εμβληματική προσωπικότητα της Θήβας, ουσιαστικά ήταν η ζωντανή ιστορία της Θήβας. Όταν τον συναντούσες στην Θήβα, το παρουσιαστικό του, η φιγούρα του, η μορφή του ήταν δύσκολο να σε αφήσει αδιάφορο, να μην σου κινήσει το ενδιαφέρον, να θέλεις να μάθεις ποιος είναι, να θέλεις να τον γνωρίσεις και από κοντά. Πρώτη φορά τον θυμάμαι στην κεντρική πλατεία της Θήβας, με ένα ταπεινό Σταυρό στο χέρι, να έρχεται και να στέκεται "εν σιωπή", -κατά την ταπεινή μου γνώμη προσευχόμενος- και εντελώς αθόρυβα, δίπλα από συμπολίτες μας που μοίραζαν την ΣΚΟΠΙΑ... Κάθισα απέναντι και τον παρατηρούσα... σε λίγο οι διαλαλητές της δικής του για τον Χριστό αλήθειας, ή καλύτερα οι πλανεμένοι, δεν άντεξαν, και έφυγαν... Τον συναντούσα αρκετές φορές στην Θήβα, τον έβλεπα στον Βλάχικο γάμο, μέντορας του εθιμου όπως πολλοί τον χαρακτήριζαν. Μάθαινα και έβλεπα στα μάτια του την αγάπη του για την Θήβα. Ήταν ένας ανιδιοτελής Θηβαιολάτρης. Χάρηκα ιδιαίτερα όταν τον γνώρισα και από κοντά,
όταν με τίμησε με την παρουσία του στην παρουσίαση του βιβλίου μου για την τυφλοκωφή Helen Keller. Ήταν η πιο διακριτική και σιωπηρή παρουσία αλλά με μια σιωπή εκκωφαντική. Τα λίγα λεπτά που μιλήσαμε, ξεχείλιζαν από αγάπη, για την Θήβα, και τους ανθρώπους της. Γεμάτος περισσή ευγένεια ή καλύτερα ταπείνωση, με μάτια τόσο λαμπερά που δύσκολα τα ξεχνάς.
Καλό Παράδεισο και ας είναι Αιωνία του η Μνήμη, πρωτίστως στην Μνήμη του Θεού.
2170
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου